بسم الله الرّحمن الرّحیم درسهای محرم🏴🏴🏴 درس دوم : رستگاری در خشنودی خدا و مبارزه با ظلم شب و روز دوم محرم بر اساس سنت اهل منبر و روضه به "ورود کاروان سیدالشهدا علیه السلام به کربلا" اختصاص داده اند. ناگفته هایی از رخدادهای این روز را بخوانید: ۱_ اولین مجلس روضه خوانی در سرزمین کربلا، دوم محرم بود روز چهارشنبه دوم محرم الحرام سال ۶۱ هجری کاروان حسینی سرانجام وارد سرزمین کربلا شد. امام حسین (ع) وقتی شنید که این زمین کربلا نام دارد خاک آن را بویید و فرمود: این همان زمین است که جبرئیل از آن به رسول خدا (ص) خبر داده و من در آن کشته می‌شوم.. حضرت گریستند و اولین روضه عزای خود را این چنین خواندند: «خدایا! من از کرب و بلا به تو پناهنده‌ام، پیاده شوید، اینجا محل ریختن خون ما و محل قبور ماست و همین جا قبور ما زیارت خواهد شد و جدّم رسول خدا چنین وعده داد.» حضرت(ع) اهل بیت خود را جمع کرده، نظری به آنها نموده و گریستند. سپس فرمود: «خدایا! ما عترت پیغمبریم، ما را از حرم جدّمان راندند و بنی امیه در حقّ ما ستم روا داشتند. خدایا! حق ما را از ستمگران بستان و بر دشمنان پیروز گردان". ۲_ نامه ابن زیاد و پاسخ تاریخی امام حسین علیه السلام همزمان با ورود ایشان ، لشگر حر بن یزید ریاحی برای متوقف کردن آن حضرت به آن منطقه رسید و در نامه ای به عبیدالله حاکم کوفه خبر داد که آن حضرت وارد این منطقه شده است و عبیدالله نیز در نامه‌ای به امام حسین نوشت که یا تسلیم امر یزید و ابن زیاد می شوی و یا ماموریت دارم تا جان شما را بگیرم این نامه که به حضرت رسید ، نامه را پاره کرده و فرمودند:«لا أَفْلَحَ قَوْمٌ آثَرُوا مَرْضاةَ أَنْفُسِهِمْ عَلى مَرْضاةِ الْخالِقِ ؛ گروهى كه خشنودى خود را بر خشنودى خداوند برگزيدند، هرگز رستگار نخواهند شد». فرستاده عبیدالله پاسخی برای نامه درخواست کرد.حضرت فرمود اين نامه نزد من جوابى ندارد، زيرا عبيداللَّه مستحقّ عذاب الهى شده است ۳_ نامه اتمام حجت امام به بزرگان کوفه در نامه ای که حضرت به بزرگان کوفه نوشته است ضمن اتمام حجت با آنها ، پاسخ کسانی است که ۱۴۰۰ سال بعد درباره درس مذاکره در نهضت حسینی یاوه گویی می کنند و یا بر مذاکره با شیطان بزرگ علی رغم بدعهدی و خباثت تاکید دارند در روز دوم محرم حضرت در این نامه ای نوشت بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ إِلى سُلَيمانِ بْنِ صُرَدٍ، وَ الْمُسَيِّبِ بْنِ نَجْبَةَ، وَ رُفاعَةِ بْنِ شَدّادٍ، وَ عَبْدِاللَّهِ بْنِ والٍ…......فَمَنْ نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ،وَ سَيُغْنِى اللَّهُ عَنْكُمْ، وَ السَّلامُ؛«به نام خداوند بخشنده مهربان؛ از حسين بن على عليه السلام به سليمان بن صرد، مسيّب بن نجبه، رفاعة بن شداد، عبداللَّه بن وال و همه مؤمنين، امّا بعد: شما مى دانيد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در زمان حيات خود فرمود:«هر كس سلطان ستمگرى را ببيند كه حرام خداوند را حلال شمرده و پيمان خدا را شكسته و با سنّت پيامبر اكرم مخالفت ورزيده و در ميان بندگان خدا به ظلم و ستم رفتار نموده، ولى با او به مبارزه عملى و گفتارى برنخيزد، سزاوار است كه خداى متعال او را در جايگاه آن سلطان ستمگر (جهنّم) وارد كند…هر كس پيمان شكنى كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته است». و خداوند به زودى مرا از شما بى نياز خواهد كرد. والسلام». عضو کانال کوتاه و گویا شوید https://eitaa.com/kootahgooya