وقتی موجودات در عالم بالا و درزیرتشعشعات شدید نورالهی حضور دارند کسی را به جز خدا نمی ببند به چیزی نمی اندیشند و همه در توحید غرق اند، ولی همان طور که آرام‌آرام تنزل می‌کنند واز نور کاسته شده وتاریکی به‌جای آن می‌نشیند؛ نگاه توحیدی شان کم می‌شود و مخلوقات را مستقل می‌پندارند وبه‌غیرخدا مشغول می‌شوند؛ چنان‌که انسان تاهنگامی که خورشید را درآسمان می‌بیند همواره نور و گرمایی را که ازآینه‌ها منعکس می‌شود از خورشید می‌داند وبا دیدن هریک ، خورشید را مدح وثنا می‌گوید، ولی اگرچشمانش از دیدار خورشید پوشیده شد وآن را فراموش کرد ، نور آینه ها را از خود آن‌ها می‌پندارد واز آینه‌ها تعریف و تمجید می‌کند وبا اینکه بازهم هميشه با نور خورشید هم‌نشین است ، اما حجاب غفلت سبب می‌شود به پندارخود به مشغول باشند. انسان نیز ابتدا درعالم قدس و طهارت ونورساکن بود تا آن زمان که لحظه‌ای از خدا غافل شد و به کثرت توجه نمود وبه این دنیا تنزل کرد... 📚دریچه ای به عالم پنهان دریافت کتاب از : https://b2n.ir/k50539 💫 #موسسه_جوانان_آستان_قدس_رضوی #بنیاد_کرامت_رضوی ❇️ @Aqr_Javanan