شرایط کشور بعد از انتخابات 1400، بسیار شبیه به شرایط و موقعیت است. گمان خطای نیروی خودی در پیروزی قطعی سپاه نبوی و طمع دستیابی به غنائم این فتح، باعث شد تنگه را رها کرده و جان رسول گرامی اسلام را تا مرز شهادت به خطر بیاندازند و هزینه سنگینی بر شانه حکومت نوپای نبوی ایجاد کنند. در فردای انتخابات 1400 هم، جریان انقلابی به خیال گل و بلبل شدن همه فضای مدیریتی کشور (که حاصلجمع سالها بکارگیری و انتصاب مدیران نالایق و بعضا خائن بود) توسط شخص آقای رئیسی، باعث شد همه، فضا و صحنه را رها کرده و بعضی هم بدنبال گرفتن کرسی و صندلی ریاست، دندان طمع تیز کرده و از ایفای نقش انقلابی‌گری خود عدول نمایند. 👈نتیجه این سهل انگاری و واگذاری عرصه به ضدانقلاب را امروز در جامعه مشاهده می‌کنیم. برای تصحیح این روند باید یک در قلوب مؤمنین به وقوع بپیوندد.