امروز را، لباس‌های سیاهِ بر تن، خوب می فهمند. پارچه های عزای بر دیوار درک می کنند ، که چه نوری از میان ما پر زده است.  آسمان نیز با ابرهای گریه زا ، شعله‌وری خود را عیان کرده و با این نهضت جهانی مصیبت ، هم سو شده است.  غمی در دل ها روییده ، که اگر بر همه اشیا تقسیم کنند ، باز وسیع تر است.  امروز، روز وداع با بهار هدایت گری است ، پاییز پُر زخم در مسیر زندگی.  باید نشست و مطابق رسم غم، چکید. باید نشست و به شیوه متداول غصه ، بارید ... .