مرا با غصه محرم آفریدند
دلم را از گل غم آفریدند
همیشه در درونم روضه خوانی اسـت
مرا مثل محرم آفریدند
بدون بال تا خورشید رفتم
مرا از نسل شبنم آفریدند
برای اشک ریزی در محرم
خطائی بهر آدم آفریدند
اشاره برقد زینب نمودند
کـه طاق آسمان خم آفریدند
ز گیسوی رهای روی نیزه
بـه یک الهام پرچم آفریدند