مرحوم آیت الله حائری شیرازی: امام حسین علیه السلام شب عاشورا یک جور سخن گفت و روز عاشورا یک جور دیگر شب برای پس زدن نااهل ها و روز برای جذب اندرونیانی بود که آن بیرون، در لشکر عمر سعد ایستاده بودند؛ اندرونیانی که ظاهرا بیرونی بودند شب عاشورا، سخن از نمی خواهم، احتیاج ندارم ، بروید ، بیعتم را برداشتم بود ... روز عاشورا می‌گوید، بیایید به من کمک کنید ، آیا یاوری و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟ شب صحبت می کند تا مبادا خبیثی در بین طیبّ ها باشد و روز سخن می گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث ها مانده باشد. شب، غربال می کند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می کند تا فقط اشقیا در مقابل او باشند .