{ گفت عباس که : من از سر جان برخیزم }
{ از « سر جان و جهان دست فشان برخیزم » }
{ « از سر خواجگی کون و مکان برخیزم » }
{ من « ببویت ز لحد رقص کنان برخیزم » }
{ این چه روح است و کرامت که در این یاران است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
#####
{ در شب قتل، نگفت از سر و سامان، زینب }
{ « داشت اندیشه فردای یتیمان ، زینب » }
{ گفتی از یادِ پریشانی طفلان ، زینب }
{ داشت آن شب همه گیسوی پریشان ، زینب » }
{ این چه خوابی است که در خوابگه شیران است ؟ }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
*
{ ظهر فردا ، قد رعنای حسین است کمان }
{ باز جوید شه بی یار ز عباس نشان }
{ ز علمدارِ خود آن خسرو شمشاد قدان }
{ « که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان » }
{ قرص خورشید هم از خجلت او پنهان است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
#####
{ علی اکبر به اجازت ز پدر خواهشمند : }
{ صبر از این بیش ندارم ، چکنم تا کی و چند ؟ }
{ جان به رقص آمده از آتش غیرت چو سپند }
{ بوسه ای بر لب خشکم بزن ای چشمه قند }
{ دستی اندر خم زلفی که چنین پیچان است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
*
{ « او سلیمان زمان است که خاتم با اوست » }
{ « سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست » }
{ نفس « همت پاکان دو عالم با اوست » }
{ زخم شمشیر و سنان چیست ؟ « که مرهم با اوست » }
{ پس چه رازی است که خنجر به گلو بُران است ؟ }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
#####
{ شام فردا که رسد، زینبِ گریان و دوان }
{ در هیاهوی رذیلانة آن اهرمنان }
{ پرسد از پیکر صدچاک شه تشنه زبان }
{ « که شهیدان که اند اینهمه خونین کفنان ؟ » }
{ جگر رود فرات از تف او سوزان است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
*
{ که دربانی میخانه فراوان کرده است }
{ نوش پیمانة خون بر سر پیمان کرده است }
{ اشک را پیرهنِ یوسفِ دوران کرده است }
{ چنگ بر گونه زده موی پریشان کرده است }
{ در دل حادثه مجموعِ پریشانان است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }
#####
{ یارب این شام سیه را به جلالی دریاب }
{ بال و پر سوخته را با پر و بالی دریاب }
{ «تشنة بادیه را هم به زلالی دریاب» }
{ جشن دامادی جان را به جمالی دریاب }
{ که عروسِ شرف از شوق حنابندان است }
{ امشبی را شه دین در حرمش مهمان است }
{ ظهر فردا بدنش زیر سم اسبان است }
{ مکن ای صبح طلوع ، مکن ای صبح طلوع }