من خارم و ، به سایة گل ، جا گرفته ام  این رنگ و بو ، ز صحبت گلها گرفته ام پروانه ام که سوخته ام در طواف شمع  شمعم ،که زه اشک دیده خود پا گرفته ام آن ذره ام ،که راه به خورشید ، برده ام              من کجا خیمه ابی عبداله کجا عزاداری و ناله برای سید الشهدا کجا      آن ذره ام ،که راه به خورشید ، برده ام  آن قطره ام ، که جای ،به دریا گرفته ام یک عمر در عزای عزیزان ،گداختم  این درس را ، ز لاله ی صحرا ،گرفته ام جز آستان عشق ، دگر نیست درگهی من هر چه را که دارم ، از این جا گرفته ام منت پذیر لطف حسینم که سالهاست   دامان او به دست تمنا گرفته ام دیدم که مادر از همه کس مهربان تر است      افکنده دست و دامن زهرا گرفته ام از خرمن محبت محبوبه ی خدا  یک چند خوشه توشة  دنیا گرفته ام یابن الحسن یابن الحسن