گفتے ڪه به دیدار تو وقت سحر آیم محزون و شڪسته دل و با چشم تر آیم دلسوخته و نادم و خونین جگر آیم با سینه ے آڪنده ز شور و شرر آیم عمریست اسیر هوس و غرق گناهم دانے ڪه مرا نیست بجز گرمے آهم من آمدم و تشنه ے یک جرعه نگاهم یا رب بده از مرحمت خویش پناهم آورده ام آلام دل و روح پریشان شرم و گنه و درد و غم و دیده ے گریان رو ڪرده ام اینک به تو اے خالق رحمان نومید مرا از ڪرم خویش مگردان یک لحظه نظر ڪن به دل خسته و زارم دریاب مرا اے همه ے دار و ندارم اذنم بده بر دامن تو سر بگذارم جز خانه ے مهر تو ڪجا ره بسپارم