┈┈••✾❀🕊💚🕊❀✾••┈┈
🌸 #شرح_مناجات_شعبانیه (#قسمت_سی_ام)💫
💎گوهر معرفت خداوند و گسستن از غیر او و خائف بودن از حضرتش، از امورىاست كه در این فراز دلنشين از مناجات، از پروردگار جهان مسئلت شده است.
✨«اِلهى وَ اَلْحِقْنى... فَاَكُونَ لَكَ عارِفا؛ گوهر معرفتِ بارى تعالى»
✍️در این عبارت، ابتدا از خداوند درخواست اتصال به نور عزت و بارگاهكبریایىاش، شده است و سپس به سه محصول پربار این وصل و الحاق اشارهرفته است. كه اولین آنها، عارف شدن به مقام پروردگار عالم است.
✅نكته قابل توجهى كه بايد در مقام توضيح این عبارت ذكر نمود اين است كه عرفا،معرفت را به دو قسم تقسیم نمودهاند: معرفت استدلالى و معرفت شهودى. معرفتاستدلالى آن است كه آدمى از طریق آثار و آیات و نشانههایى كه در جهان خلقت مشاهدهمىكند، خداوند و اسماء و صفات او را بشناسد و نسبت به مقام حضرتش عارف گردد.
🔰این بیانِ سید الشهداء علیهالسلام در دعاى عرفه كه مىگوید: «اِلهى عَلِمْتُ بِاخْتِلافِ الْآثارِ وتَنَقُلاتِ الْاَطوارِ اَنَّ مُرادَكَ اَنْ تَتَعَرَّفَ اِلَىَّ فى كُلِّ شَىْءٍ؛ خدایا دانستم كه مرادِ تو از اين همه آثارِمختلف و از گوناگون شدنِ تحولات جهان اين است كه خود را در هر چیز نسبت به منبشناسانى و من نسبت به تو معرفت پيدا كنم» ناظر به معرفت استدلال مىباشد.
💠آن حضرت همچنين در جاى دیگرى در آن مناجات مىفرمايد:
اِلهى اَمَرْتَ بِالرُّجُوعِ اِلَى الْآثارِ، فَارْجِعْنى اِلَیْكَ بِكَسْوَةِ الْاَنوارِ وَ هِدایَةِالْاِسْتبْصارِ حَتّى اَرْجِعَ اِلَیْكَ مِنْها، كَما دَخَلْتُ اِلَیْكَ مِنْها مَصُونَ السّرِّ عَنِ النَّظَراِلَیْها وَ مَرْفُوعَ الْهِمَّةِ عَنِ الْاِعْتِمادِ عَلَیْها.
✨خدایا! تو امر نمودى كه براىِ شناخت تو به آثار و نشانهها مراجعه شود ولىمرا به تجلیات انوار و به راهنمایى مشاهده و بینایى قلب ارجاع ده، تا بىتوجهبه آثار (معرفت استدلالى) به شهود حضرتت (معرفت شهودى) نائل گردم، كهچون به این مقام و شهود دست یابم، سرّ درونم توجه به آثار نكرده و همتمبلندتر از نظر به آثار و تكیه بر آنها باشد.
💢اما معرفت شهودى آن است كه از راه تصفیه باطن و تزكیه نفس و تطهیر روححاصل مىشود، كه در اثر آن، آدمى اسما و صفات الهى را با قلب خویش شهود مىنمایدو نسبت به آنها عارف مىگردد، كه البته اندكى از انسانها از این نوع از معرفت، بهرهمندخواهند بود، زیرا شرايط رسيدن به آن، بسى دشوارتر از معرفت استدلالى مىباشد.
✳️و این نوع عرفان و شناخت نسبت به بارى تعالى بهترین نوع از انواعشناختها مىباشد.
سيدالشهداء عليهالسلام در دعاى عرفه در مقام دلتنگى نسبت به معرفت استدلالى وپايين بودن رتبه آن در مقايسه با معرفت شهودى و نیز در مقام اهتمام فوق العادهنسبت به معرفت شهودى، چنین مىگوید:
✨الهى تَرَدُّدى فِى الْآثارِ یُوجِبُ بُعْدَ الْمَزارِ فَاجْمَعْنى عَلَیْكَ بِخِدْمَةٍ تُوصِلُنى اِلَیْكَ.
معبود من! آنگاه كه مىخواهم از طریق آثار، تو را بشناسم، سبب مىشود كهراه شهودت از من دور مىگردد، پس مرا عنایتى فرما كه به شهود جمالتدست یابم و نسبت به تو، معرفتى شهودى پیدا نمایم.
✳️و اگر بخواهیم برترى معرفت شهودى را بر معرفت استدلالى اثبات نماییم،تنها با ذكر یك مثال مىتوانیم این مهم را ثابت كنیم و آن اینكه:
اگر موجودى در پشت دیوارى باشد و ما ندانیم آن چیست، از دو راه مىتوانفهمید كه آن، كدامیك از انواع موجودات مىباشد. یكى آنكه كسى، علایم ونشانههاى آن را دقیقا براى ما توصیف نماید كه ما با شنیدن اوصافش، پى خواهیمبرد كه آن موجود چیست. این نوع دانستن و شناختن، همان، معرفت استدلالى است.
✅راه دیگر آن است كه خود را به پشت دیوار رسانده و آن را مشاهده كنیم. دراین صورت به معرفت شهودى دست یافتیم، كه تفاوتِ این دو معرفت در اینمثال، كاملاً واضح بوده و نیازى به توضیح ندارد.
✳️حاصل سخن آنكه، آنچه از فراز مورد بحث از مناجات درباره درخواستمعرفت نسبت به خداوند، استفاده مىشود مربوط به بهترین نوع معرفت، یعنىمعرفت شهودى مىباشد. زیرا این عبارت به اين صورت عنوان شده است كه:«خدایا مرا به نور عزت ملحق نما، تا نسبت به تو عارف گردم». و آنكه به دیدارجمال خداوند مىرسد و با عرفان، آن را شهود مىنماید، در واقع به معرفتِشهودى دست یافته است كه مقصود همه انبیا و اولیا و عرفا بوده است. و آنكه به چنینمعرفتى دست یافت، از آن پس به هر چه كه نظر مىكند، اول، خداوند را خواهد دید:
✨و عَنْ سِواكَ منْحَرِفا؛وصول به مقام عز خداوندى با گسستن از غیر خدا»
كسى كه به شهود پروردگارش نائل گردد، دیگر غیرى را مشاهده نخواهدكرد؛ در نتیجه در لوح دلش، نقشى جز نقش یار مشاهده نخواهد نمود. #ادامه👇👇