‌ یـٰاحسین‌؏‌ عاشقانت مۍدانند کهـ تنها با شور حُسینـے است کھِ مۍتوان شیرینۍ ایمـٰان را چشید ، یا حُسین مۍآیـے و در دیدار آفتابـي تو، خلایق قد مۍکشند اما بلندی مقام تو فراتر از پندار ماست ،میلادِ تو، آغـٰاز صبحۍ است کہ در آن، آفتاب به اشتیاق تماشایت پلک مـۍگشـٰاید تا اولین زائر هر روز تو باشد !'