چشام پر از اشکه دلم مسافر شد عالم عزادار امام باقر شد شب عزا و شب فراق فصل خزون و خشکیه باغ دل پریشون میره سراغ یه قبر خاکی که بی چراغ چشام پر از اشکه دلم مسافر شد زهرا عزادار امام باقر شد یه عم از این چشم روضه چکیده ازش چقدر ماه روضه شنیده روضه هجده سر بریده سر عموشو رو نیزه دیده حاجت روا شد این شهید جا مونده رسیده این مردی که روضه میخونه ای بی کفن آقا دور از وطن آقا کوف نیا مولا ای زاده زهرا کویر کوفه تشنه دریاست سفیر دریا تو کوفه تنهاست با گریه میگه یا ایها الناس. اون که تو راه عزیز زهراس مسلم اسیر این مردای نامرده همش میگه ای کاش حسین برگرده درد غریبی دوا نداره تنها و یک دست صدا نداره کوفه حسین جان وفا نداره کوفی بی رحم حیا نداره از غصه غیرت جونم اومد بر لب همراه تو هستن رقیه و زینب کوف نیا مولا ای زاده زهرا