دعاهای استهلال ماه رجب (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره من عمل أول ليلة من رجب بالمنقول
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل سوم، عمل شب اول ماه رجب به نقل از بزرگان والا مقام:
فَمِنْ ذَلِكَ الدُّعَاءِ عِنْدَ هِلَالِ رَجَبٍ وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ الدَّعَوَاتِ مَرْوِيٌّ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ
دعاى هنگام ديدن هلال ماه رجب كه در برخى كتاب‌هاى دعا نقل شده است كه رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-هنگام ديدن هلال ماه رجب آن را مى‌خواند:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَيْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِسْلَامِ رَبِّي وَ رَبُّكَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ
خداوندا، هلال اين ماه را همراه با ايمنى، ايمان، سلامتى و تسليم بر ما وارد كن، پروردگار من و تو خداوند سربلند و والا است.
وَ رُوِيَ
نيز نقل شده است كه
أَنَّهُ ع كَانَ إِذَا رَأَى هِلَالَ رَجَبٍ قَالَ
آن حضرت هرگاه هلال ماه رجب را مى‌ديد، اين دعا را قرائت مى‌نمود:
اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ
خداوندا، ماه رجب و شعبان را بر ما مبارك گردان و ما را به ماه رمضان برسان
وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّيَامِ وَ الْقِيَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لَا تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ
و بر روزه‌دارى، شب‌خيزى، حفظ زبان و پوشيدن چشم، يارى ده و بهره‌ى ما را از آن فقط گرسنگى و تشنگى قرار مده.
قَالَ وَ يُسْتَحَبُّ أَنْ يَقْرَأَ عِنْدَ رُؤْيَةِ الْهِلَالَ سُورَةَ الْفَاتِحَةِ [فَاتِحَةِ الْكِتَابِ][1] سَبْعَ مَرَّاتٍ فَإِنَّهُ مَنْ قَرَأَهَا عِنْدَ رُؤْيَةِ الْهِلَالِ عَافَاهُ اللَّهُ مِنْ رَمَدِ الْعَيْنِ فِي ذَلِكَ الشَّهْرِ
راوى در ادامه آورده است: «مستحب است انسان هنگام ديدن هلال، هفت بار سوره‌ى فاتحه را بخواند؛ زيرا هركس آن را هنگام رؤيت هلال بخواند، خداوند در آن ماه او را از درد چشم ايمن مى‌گرداند.»
وَ رُوِيَ
هم‌چنين نقل شده است كه
أَنَّهُ ع كَانَ إِذَا رَأَى الْهِلَالَ كَبَّرَ ثَلَاثاً وَ هَلَّلَ ثَلَاثاً ثُمَّ قَالَ
وقتى آن حضرت هلال ماه را مى‌ديد، 3 بار تكبير و 3 بار تهليل مى‌فرمود، سپس مى‌گفت:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ شَهْرَ كَذَا وَ جَاءَ بِشَهْرِ كَذَا
ستايش خدا را كه ماه. . . را برد و ماه. . . را آورد.