الجارّ ، ثُمَّ الدّار : امام حسن علیه السلام می فرماید : شب جمعه ای مادرم در محراب عبادتش به نماز و دعا ایستاده بود و تا طلوع فجر در حال سجده و رکوع بود . می شنیدم که یکایک مردان و زنان مهاجر و انصار و همسایگان را دعا می کرد و اصلا برای اهل خانه چیزی نمی خواست و دعا نمی کرد . عرض کردم : ای مادر ! چرا برای خود دعا نمی کنی ، همان گونه که برای دیگران دعا می کنی ؟ فرمود : ((الجار ، ثم الدار )) . اول همسایه بعد اهل خانه (1) . حضرت زهرا سلام الله علیها این گونه به فکر همسایه های خود بود ، اما آن همسایه ها در حق حضرت چه کردند ؟ با سکوت و تائیدشان باعث شدند ، همان دستی که نیمه شب ها برای آن ها به دعا بلند می شد ، تازیانه بخورد و اثرش مثل بازوبندی باقی بماند . زبان حال می گوید : از کجا معلوم این روایت الجار ثم الدار بعد آن ظلم و جورهای همسایگان اتفاق نیفتاده باشد . از کرم وبزرگی حضرت زهرا سلام الله علیها بعید نیست که با همان حال نزار و دستان ضرب دیده ، به زحمت دستان خود را بالا می آورد و برای همسایگان دعا می کردند و می فرمودند : ((الجار ثم الدار)) . این همسایگان در حق حضرت چه کرده اند ؟ آمدند گفتند یا امیرالمومنین ! به فاطمه بگویید یا شب گریه کند و روز آرام بگیرد و یا روز گریه کند و شب آرام بگیرد . از این اعتراضشان معلوم می شود که آرزو داشتند ، زودتر از گریه های حضرت راحت شوند . شاید هم برای این منظور دعا می کردند . همسایه داشتم ولی گوش آن کر است یک گوش کر ، نبودش از بود بهتر است گیرم نمی شنید ولی کور هم نبود می دید زیر پای لگد یاس پرپر است یک خانه در مقابل یک شهر دشمن این اولین مبارزه ی نابرابر است این گل که زیر پای شیاطین شکسته شد آیا همان یگانه عزیز پیمبر است ؟ تفسیر فاطمیه زکوثر همین بودست آن کس که ضربه زد به در خانه ابتر است ای ضربه های جهل بدانید بازهم با پهلوی شکسته ، کبوتر ،کبوتر است این را که ریسمان به گلویش فکنده اند در کوچه می کشند ، غریبانه حیدر است با چند سنگریزه که بسته نمی شود این چمشه ی همیشه خروشان کوثر است پاورقی : 1-بحارالانوار :ج43ص81 وج89ص313