گفت ای مرغ چرا حال پریشان داری                     از غم کیست چنین ناله و افغان داری اشک خونین زچه از چشم ترت  می ریزد                گو به من خون زچه از بال و پرت می ریزد من ماتم زده آخر پدرم در سفر است                      زغم دوری او خون دلم در بصر است نه خبر از پدر و نه زبرادر دارم                                روز و شب آرزوی دیدن اکبر دارم تو مگر هدهدی و سوی صبا آمده ای                      یا مگر قاصدی از کرببلا آمده ای به یقین آمده ای نزد من از سوی حسین                 ورنه از چیست زتو می شنوم بوی حسین من به آن وعده که داده پدرم منتظرم                    خبری تازه اگر هست بکن با خبرم بلکه آورده ای ای مرغ به این شیون و شین            بهر صغرای جگر خون خبر مرگ حسین آتش آه تو آتش زده بر پیکر من                              بلکه داری خبر مرگ علی اکبر من پر و بالت همه را غرق به خون می نگرم                  گوییا کرده فلک خاک یتیمی به سرم گفت ای فاطمه! با شورونوا آمده ام                       قاصد مرگم و از کرببلا آمده ام کربلا یکسره صحرای منا بود امروز                          روز قربانی شاه شهدا بود امروز نو جوانان همه در خون خود آغشته شدند               قصه کوته،همه در راه خدا کشته شدند بهر یک قطره ی آب از دم شمشیر جفا                    دست عباس علمدار زتن گشته جدا پدرت بی کس و بی مونس و بی یاور بود                 تک و تنها به سر نعش علی اکبر بود همه سهل است ز یک واقعه خون است دل من         خاک غم بر سر من باد زگفتن خجلم فاش گویم پدرت از ستم شمرو سنان                        کشته شد با لب عطشان به لب آب روان نیمی از آل نبی کشته شمشیر شدند                      نیم دیگر زجفا بسته زنجیر شدند👆