نوحه مسجدی رحلت حضرت سکینه شد سکینه با دیده گریان زائرِ روی سَروَرِ عطشان آه و واویلا آه و واویلا... بوده چون عُمری اهل اشک و آه جان سِپُرده با داغ ثارُالله آه و واویلا آه و واویلا... آن اَدیبه با نطق خود هر جا کرده تبلیغِ راهِ عاشورا آه و واویلا آه و واویلا... قلبِ ما را با مِحنت آغِشتَند سِبطِ احمد را تشنه لب کُشتند آه و واویلا آه و واویلا... راه بابایم بوده تا آخر امرِ بر معروف،نَهیِ از مُنکَر آه و واویلا آه و واویلا...