حاج محمود کریمی
تخریب بقیع
ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﯾﺎﺭ ﺣﺒﯿﺒﻢ
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﮔﺪﺍﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ
ﺑﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﻗﺒﻮﺭﺵ
ﺑﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ،ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ
ﺩﺭ ﮐﻔﻨﻢ ﺗﺮﺑﺖ ﺑﻘﯿﻊ ﮔﺬﺍﺭﯾﺪ
ﺻﺤﻦ ﺑﻘﯿﻊ ﺍﺳﺖ، ﮐﺮﺑﻼﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ
ﮐﺮﺏ ﻭ ﺑﻼ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺠﺴﻢ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﻡ ﻋﺰﺍﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺩﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﺮﻡ ﺗﻮ
ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﯼ ﺑﻘﯿﻊ ﺑﯽ ﺣﺮﻡ ﺗﻮ
ﮐﺮﯾﻢ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺟﻮﺩ ﮐﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺁﻗﺎﻡ ﺗﻮ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺷﻬﯿﺪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺁﻗﺎﻡ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﮐﻔﻦ