ترجمه صفحه ۲۷۱ قرآن کریم👇👇 مشرکان گفتند: اگر خدا مى‌خواست، ما و پدرانمان هيچ چيز جز او را نمى‌پرستيديم و آنچه را حرام کرده‌ايم، حرام نمى‌کرديم. مردمى هم که پيش از ايشان بودند چنين مى‌گفتند. آيا پيامبران را جز تبليغ روشنگر وظيفه ديگرى است؟ (35) به ميان هر ملتى پيامبرى مبعوث کرديم، که خدا را بپرستيد و از بت دورى جوييد. بعضى را خدا هدايت کرد و بر بعضى گمراهى مقرر گشت. پس در زمين بگرديد و بنگريد که عاقبت کار کسانى که پيامبران را به دروغ نسبت مى‌دادند، چگونه بوده است. (36) و اگر تو به هدايت آنها حريص باشى، خدا آن را که گمراه کرده است، هدايت نمى‌کند و اين گمراهان را هيچ يارى‌دهنده‌اى نيست. (37) تا آنجا که مى‌توانستند به خدا قسم خوردند، که خدا کسانى را که مى‌ميرند به رستاخيز زنده نمى‌کند. آرى اين وعده‌اى است که انجام دادن آن بر عهده اوست، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند. (38) تا آنجا را در آن اختلاف مى‌کردند برايشان آشکار کند و کافران بدانند که دروغ مى‌گفته‌اند. (39) فرمان ما به هر چيزى که اراده‌اش را بکنيم، اين است که مى‌گوييم؛ موجود شو؛ و موجود مى‌شود. (40) به آنان که مورد ستم واقع شدند و در راه خدا مهاجرت کردند در اين جهان جايگاهى نيکو مى‌دهيم. و اگر بدانند اجر آخرت بزرگ‌تر است؛ (41) آنان که صبر پيشه کردند و بر پروردگارشان توکل مى‌کنند. (42)