یکی از عواملی که ۲۰۱۱سبب شد جمهوری اسلامی به کمک دولت سوريه برود ولی اینبار نرود بهتر یا بدتر شدن دولت این کشور نسبت به قبل نبود بلکه در ۲۰۱۱ ما با تروریست‌های خونریزی طرف بودیم که دست به هر جنایتی می‌زدند ولذا ما بین دولت سوریه و آن تروریست‌ها، کمک به دولت را انتخاب کردیم (انتخاب بین بد و بدتر)اما این بار رفتار تروریست‌ها متفاوت بود. همچنین یکی دیگر از انگیزه‌های دخالت جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۱ امید به تغییر ساختار سیاسی در دمشق بود! به این امید که بتواند رابطه ی دولت و مردم را ترمیم کند چيزي که بشار هیچ گاه به سمت آن حرکت نکرد! در ضمن ما نمی‌خواستیم ابزار رژیم بعث علیه مردمش باشیم! به تعبیری عدم مقاومت ارتش و مردم در برابر مهاجمین ما را به این نتیجه رساند که جناب بشار از محبوبیت لازم برخوردار نیست پس نباید مقابل خواست یک ملت ایستاد! البته بالاترین انگیزه ی ایران برای دخالت مجدد توافق جدی اسد برای تعامل با گروهای مختلف بود که نهایتا به نتیجه ی لازم ختم نشد. اگرچه این اواخر و پس از آن همه لطف، دولت سوریه از پاسخ ایران با آن همه ترور فرماندهان(از خاک سوریه علیه اسرائیل) ممانعت میکرد!