نیّت شایسته و کلام پسندیده و کار نیک یاریم ده،
✴️47.وَلاتَکِلْنى اِلى حَوْلى وَقَوَّتى دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ،
و به جاى حول و قوّه خودت مرا به حول و قوّه خودم وامگذار، و در آن روز که مرا براى لقاى خود
وَلاتُخْزِنى یَوْمَ تَبْعَثُنى لِلِقآئِکَ، وَلاتَفْضَحْنى بَیْنَ یَدَىْ اَوْلِیآئِکَ،
برانگیزى خوار و ذلیلم - مکن، و در برابر اولیاءت رسوایم منما،
وَلاتُنْسِنى ذِکْرَکَ، وَلاتُذْهِبْ عَنّى شُکْرَکَ، بَلْ اَلْزِمْنیهِ
و یاد خود را از ذهنم مبر، و توان اداى شکرت را از من سلب مکن، بلکه زمانىکه
فى اَحْوالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلاتِ الْجاهِلینَ لِالآئِکَ،
جاهلان بىخبر غافلانه نعمتهایت را فراموش کنند اداى شکر را ملازم من ساز، و
✴️48.وَ اَوْزِعْنى اَنْ اُثْنِىَ بِما اَوْلَیْتَنیهِ، وَ اَعْتَرِفَ بِما اَسْدَیْتَهُ اِلَىَّ،
توفیق ثنایت را به سبب آنچه بهمن عطا نمودهاى، و اعتراف بهآنچه را که ارزانیم داشته اى به من مرحمت کن،
وَ اجْعَلْ رَغْبَتى اِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَهِ الرّاغِبینَ، وَ حَمْدى اِیّاکَ
و رغبتم را به سویت بالاتر از رغبت دیگران، و ستایشم را در حقّت فوق ستایش دیگران
فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ، وَلاتَخْذُلْنى عِنْدَ فاقَتى اِلَیْکَ،
قرار ده، و مرا به هنگام نیاز به خود دچار خذلان - مکن، و
وَلاتُهْلِکْنى بِما اَسْدَیْتُهُ اِلَیْکَ، وَلاتَجْبَهْنى بِما جَبَهْتَ بِهِ
به سزاى اعمالى که به پیشگاهت تقدیم داشتهام هلاکم منما، و آنگونه که دشمنان را از خود مى رانى
✴️49.الْمُعانِدینَ لَکَ، فَاِنّى لَکَ مُسَلِّمٌ، اَعْلَمُ اَنَّ الْحُجَّهَ لَکَ،
مرا از خود مران، چرا که من سرسپرده توام، مى دانم که حجت توراست،
وَ اَنَّکَ اَوْلى بِالْفَضْلِ، وَ اَعْوَدُ بِالْاِحْسانِ، وَ اَهْلُ التَّقْوى،
و تو سزاوار به تفضّل، و خو کرده به احسان، و شایسته آنى که از تو پروا گیرند،
وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَ اَنَّکَ بِاَنْ تَعْفُوَ اَوْلى مِنْکَ بِاَنْ تُعاقِبَ، وَ
و اهل و آمرزشى، و آگاهم که به عفوکردن سزاوارتر از عقابکردنى، و
اَنَّکَ بِاَنْ تَسْتُرَ اَقْرَبُ مِنْکَ اِلى اَنْ تَشْهَرَ، فَاَحْیِنى حَیوهً
به پردهپوشى از پرده درى نزدیکترى، پس زنده ام بدار به حیات پاکیزهاى که
✴️50.طَیِّبَهً تَنْتَظِمُ بِما اُریدُ، وَ تَبْلُغُ ما اُحِبُّ مِنْ حَیْثُ لا اتى ما
خواستههایم را برآورده سازد، و همه آنچه را که دوست مى دارم فراهم آورد بدون آنکه ناپسند
تَکْرَهُ، وَلااَرْتَکِبُ ما نَهَیْتَ عَنْهُ، وَ اَمِتْنى میتَهَ مَنْ یَسْعى
تواز من سرزند، و منهیّات تو از من صادر شود، و مانند آن کسى بمیران که نور او از پیشاپیش
نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمینِهِ، وَ ذَلِّلْنى بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ اَعِزَّنى
و از جانب راستش - روان مىگردد، و مرا در محضرت ذلیل، و در نزد
عِنْدَ خَلْقِکَ، وَ ضَعْنى اِذا خَلَوْتُ بِکَ، وَ ارْفَعْنى بَیْنَ
بندگانت عزیز گردان، و چون به خلوت مناجات بنشینم خاشعم ساز، و در میان بندگانت
عِبادِکَ، وَ اَغْنِنى عَمَّنْ هُوَ غَنِىٌّ عَنّى، وَ زِدْنى اِلَیْکَ فاقَهً
رفعتم ده، و از آنکه از من بىنیاز است بى نیازم کن، و بر فقر و تهیدستیم نسبت به حضرتت
✴️51.وَ فَقْراً، وَ اَعِذْنى مِنْ شَماتَهِ الْاَعْدآءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلآءِ
بیفزا، و از سرزنش دشمنان (دشمنشادى)، و رسیدن بلا، و خوارى
وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنآءِ، تَغَمَّدْنى فیمَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّى بِما
و رنج پناهم ده، و درباره آنچه از زشتیهایم آگاهى مرا بپوشان به آنچه که مى پوشاند به آن کسىکه به
یَتَغَمَّدُ بِهِ الْقادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْلا حِلْمُهُ، وَ الْاخِذُ عَلَى الْجَریرَه
سختگیرى قدرت دارد ولى حلمش مانع است، و بر کیفر دادن تواناست
✴️52. لَوْ لا اَناتُهُ، وَ اِذا اَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَهً اَوْ سُوءً افَنَجِّنى مِنْها
اما شکیبایى مىکند، و چون در حق قومى فتنه یا بدى بخواهى پس مرا از باب اینکه در پوشش تو
لِواذاً بِکَ، وَاِذْ لَمْتُقِمْنى مَقامَفَضیحَهٍ فى دُنْیاکَ فَلا تُقِمْنى
درآمدهام نجات ده، و چون مرا در دنیاى خود در موقف افتضاح بپا نداشتى به همان صورت در جهان
مِثْلَهُ فى اخِرَتِکَ، وَ اشْفَعْ لى اَوآئِلَ مِنَنِکَ بِاَواخِرِها، وَ
آخرت در چنان موقفى بپامدار، و نعمت این جهان را برایم به نعمت آن جهان بپیوند، و
قَدیمَ فَوآئِدِکَ بِحَوادِثِها، وَ لاتَمْدُدْ لى مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ
فوائد دیرینه ات را با تازهه اى آن توأم ساز، و آنقدر مهلتم مده که در اثر آن به سنگدلى
قَلْبى، وَ لاتَقْرَعْنى قارِعَهً یَذْهَبُ لَها بَهآئى، وَ لاتَسُمْنى
دچار شوم، و مرا دچار مصیبتى که به آبرویم لطمه زند مساز، و به فرومایگى اى