✅#ترجمه_صفحه_577_قرآن_کریم
🌿🌺🌿
48 - پس شفاعت شفیعان در حق آنان هیچ سودی نبخشد.
49 - اینک چرا از یاد آن روز سخت خود (و از ذکر و اندرز قرآن) اعراض میکنند؟
50 - گویی گورخران گریزانی هستند.
51 - که از شیر درنده میگریزند.
52 - بلکه هر یک از آنها میخواهند که برایشان هم (مانند پیمبران) صحیفه وحی آسمانی باز آید (تا ایمان آرند).
53 - هرگز (چنین نیست که پنداشتند) بلکه از (عذاب) آخرت نمیترسند.
54 - چنین نیست (که آنها پنداشتند) قرآن محققا همه پند و یادآوری است.
55 - تا هر که خواهد متذکر آن شود.
56 - و نخواهند متذکر شوند جز آنکه خدا بخواهد (یعنی بدون مشیّت و لطف الهی کسی بهشتی و سعادتمند نخواهد شد. از او رواست تقوا و ترس و بیم و شوق و امیدواری که) او اهل تقوا و اهل آمرزش و مغفرت است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
1 - چنین نیست (که کافران پنداشتند) قسم به روز (بزرگ) قیامت.
2 - و قسم به نفس پر حسرت و ملامت (یعنی نفس انسان که در قیامت خود را بر تقصیر و گناه بسیار ملامت کند و حسرت خورد). [جواب قسم محذوف است، یعنی به اینها سوگند میخورم که آدمیان را در روز قیامت برخواهم انگیخت. (م) ژ)]
3 - آیا آدمی پندارد که ما دیگر ابدا استخوانهای (پوسیده) او را باز جمع نمیکنیم؟
4 - بلی (استخوانهای او را جمع میکنیم) در حالی که ما قادریم که سرانگشتان او را هم منظم درست گردانیم.
5 - بلکه انسان میخواهد آنچه (از عمرش) در پیش است همه را به فجور و هوای نفس گذراند.
6 - (که دایم با شک و انکار) میپرسد کی روز قیامت (و حساب) خواهد بود؟
7 - (بگو) روزی که چشمهای خلقان (از وحشت و هول) خیره بماند.
8 - و ماه تابان تاریک شود.
9 - و میان خورشید و ماه جمع گردد (و هر دو بینور شوند).
10 - در آن روز انسان گوید: (ای وای از سختی عذاب) کجا مفرّ و پناهی خواهد بود؟
11 - هرگز مفرّ و پناهگاهی نیست.
12 - آن روز جز درگاه خدا آرامگاهی هیچ نیست.
13 - آن روز آدمی به (نتیجه) هر نیک و بدی که در مقدّم و مؤخّر عمر کرده آگاه خواهد شد.
14 - بلکه انسان خود بر (نیک و بد) خویش به خوبی بیناست.
15 - هر چند (پردههای) عذر (بر چشم بصیرت) خود بیفکند.
16 - (ای رسول در حال وحی) با شتاب و عجله زبان به قرائت قرآن مگشای.
17 - که ما خود قرآن را مجموع و محفوظ داشته و بر تو فرا خوانیم.
18 - و آنگاه که بر خواندیم تو پیرو قرآن آن باش.
19 - پس از آن بر ماست که (حقایق) آن را بر تو بیان کنیم.