🍀شجره مبارکه زیتونه» همان وحى الهى است که عصاره آن در نهایت صفا و پاکى می‌باشد و ایمان مؤمنان به وسیله آن شعله‌ور و پُر بار می‌گردد. این بخش از آیه؛ اشاره به ماده انرژی‌زاى فوق العاده مستعد براى این چراغ است؛ چرا که «روغن زیتون» که از درخت پر بار و پر برکتى گرفته شود یکى از بهترین روغن‌ها براى اشتعال است آن‌هم درختى که تمام جوانب آن به طور مساوى در معرض تابش نور آفتاب باشد، نه در جانب شرق باغ و کنار دیوارى قرار گرفته باشد و نه در جانب غرب که تنها یک سمت آن آفتاب ببیند، و در نتیجه میوه آن نیمى رسیده و نیمى نارس و روغن آن ناصاف گردد. 🍀- تطبیق آیه ۳۵ سوره نور بر اهل‌بیت در روایات، این آیه به شیوه‌های مختلف بر اهل‌بیت (علیه‌السّلام) تطبیق شده است. در برخی روایات، مشبّه‌به این تشبیه مرکّب بر اهل‌بیت (علیه‌السّلام) تطبیق شده است؛ چرا که اهل‌بیت (علیه‌السّلام)، بارزترین چراغ هدایت و ایمان هستند. در این روایات آمده است که «مشکاة»، سینه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و «مصباح»، دانش ایشان یا همان نبوّت است که در صندوق‌چه سینه ایشان نهفته است. هم‌چنین «زجاجه» که سبب توسعه و تقویت نور می‌گردد،امیر مومنان علی (علیه‌السّلام) است که علم پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به سینه ایشان منتقل شده است. نیز در برخی روایات، «شجره مبارکه» بر ابراهیم (علیه‌السّلام) تطبیق شده که اصل شجره اهل‌بیت (علیه‌السّلام) به او می‌رسد، چنان‌که «لا شرقیّة و لا غربیّة» نیز بر عدم تمایل وی به یهود و نصارا تطبیق شده است 🍀امام باقر ( طلحهًْ‌بن‌زید نقل می‌کند: امام صادق، از پدرش (روایت کرده که در تفسیر آیه: اللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فرموده است: «خداوند متعال با نور خویش آغاز کرد، مَثَلُ نُورِهِ: مَثَل هدایت خداوند در قلب انسان مؤمن است. کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ؛ مشکاهًْ، درون انسان مؤمن است. و قندیل، قلب انسان مؤمن است. و مصباح، نوری است که خداوند در قلب مؤمن انداخته است». درباره‌ی: یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ فرمود: «درخت همان مؤمن است، زَیْتُونِةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ این درخت بر کوهی هموار استوار گشته که نه شرق دارد و نه غرب که اگر خورشید طلوع کند بر آن طلوع می‌کند و اگر غروب کند بر آن غروب می‌کند. یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ؛ نزدیک است نوری که خداوند در قلب مؤمن قرار داده درخشش گیرد، اگر چه سخن نگفته باشد نُّورٌ عَلَی نُورٍ؛ یعنی واجب در پس واجب و سنّت در پی سنتی دیگر. یَهْدِی اللهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاء خداوند به واجبات و سنّت‌های خود، هر کسی را که بخواهد هدایت می‌فرماید؛ و یَضْرِبُ اللهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ و این مثلی است که خداوند آن را برای مؤمن زده است و سپس فرمود: «انسان مؤمن در پنج نور حرکت می‌کند: ورودی آن نور و خروجی آن نور است، علم او نور و کلام او نور و بازگشتش در روز قیامت به سوی بهشت نور است». به امام صادق (عرض کردم: «ای سرورم! فدایت شوم، آنان می‌گویند: مانند نور خدا»؟ آن حضرت فرمود: «سبحان الله! خداوند از این صفات منزه است! برای خدا شبیه و نظیری نیست، خداوند خود فرموداست: برای خدا مَثَل نزنید. (نحل/۷۴)».