اتحاد چو یاد تو ای با ماست به سینه گرمیِ خورشید، همچنان با ماست چو قطره گر به دِیم رو آوریم نهیب و غُرِّشِ دریای بیکران با ماست به که در او همچو عقد پرورینیم بقای عزت و آرامش روان با ماست اگر چو انجمِ گردون، سراجِ گردیم روشن پهنای آسمان با ماست حدیث فیل و ابابیل را به خصم بخوان که عنایت حق، محو پیل‌بان با ماست نگاه تو با غمزه گر بیامیزد قسم به که تسخیر انس و جان با ماست اگر چو ابر بهاران به گلستان گِرییم گلشن و آرایش جهان با ماست ز خارِ ، حذر، که از هزار لاله نُعمان و ارغوان با ماست تو بذر اندر کویر جان‌ها ریز بدان که خود دست دشتبان با ماست مطاع به کف آور که از کرانه‌ی چو بگذریم، دل‌وجانِ با ماست حدیث «» را چو دُرّ به گوش آویز کز ، نگارنده‌ی جهان با ماست بشوی زنگ «پریشانی» از که نوحِ کشتی دین، قائد زمان، با ماست. شاعر: نامشخص 📚منبع: مجله پیوند، شماره ۴۲. ┄┅✧✾══✾🔸✾══✾✧┅┄ 🆔 @B_W_Tashkeelat