کار خدا هیچ وقت تعطیل نبود، نیست و نخواهد شد؛ او «دائم الفیض علی البریة» است، «دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَی الْبَرِیةِ» است. تمام نشدنی نیست، تعطیل هم نیست؛ اما تدبیر خدا گاهی به دادن است، گاهی به ندادن است. از وجود مبارک سؤال کردند که اینکه ، یعنی چه، فرمود: «فَهُوَ الْجَوَادُ إِنْ أَعْطَی وَ هُوَ الْجَوَادُ إِنْ مَنَعَ». 🔹 فرمود اگر چیزی را داد، معلوم می ‌شود مصلحت است و این، است و اگر چیزی را نداد هم بخشش او در ندادن است؛ مثل اینکه شما یک کارد تیز را به بچه نابالغ نمی ‌دهید یا یک موتور تندرو را به یک نوجوان نابالغ نمی‌ دهید. این ندادن، بخشیدن است، سخا و کَرَم است. 🔹 فرمود آنچه که داد، بخشش خداست، آنچه را هم که نداد، باز بخشش خداست، چون او می ‌داند به چه کسی بدهد و چقدر بدهد و چطور بدهد؛ فرمود: «فَهُوَ الْجَوَادُ إِنْ أَعْطَی وَ هُوَ الْجَوَادُ إِنْ مَنَعَ». این پدر و مادر، بخشش آنها در این است که آن کارد تیز را به دست آن کودک ندهند، ولو آن کودک گریه می‌کند و می‌ خواهد. 🔹 خدا، «دائم الفیض علی البریة» است، «دَائِمَ الْفَضْلِ عَلَی الْبَرِیةِ» است؛ اگر نداد، در اثر بُخل نیست در اثر امساک نیست، در اثر جود و بخشش است؛ می ‌داند مصلحتِ این فرد نیست. ▁▂🍃▂▃▄▄🌺▅▆▆▇█🌺 «کانال قرآنی » 🆔eitaa.com/beinotoluein