گاهۍ آرام از ڪوچہ خیالم میگذرۍ و تمام سنگ ریزھ هاۍ روۍ آسفالت ڪوچہ را در خیالم به سنگ و ڪلوخ تبدیل مۍ ڪنۍ ،،، ولۍ با این وجود هم ڪوچہ از عطر خنڪ و تلخ تو پرشدھ و اکسیژن هاۍ درهوا سعۍ میڪنند تورا نفس بڪشن ... تو قدم میزنۍ و من تورا روۍ دیوار روبہ‌رویم ترسیم میڪنم ،، تو قدم میزنۍ و من برگ هاۍ پاییزۍ اطرافت را جارو میڪنم ،، تو قدم میزنۍ و من گوش هایم صداۍ پاهاۍ تورا ضبط میکند ،،چشمانم نگاهت را قاب عکسۍ میڪند روۍ بزرگ ترین دیوار خیالم ... تو دورمیشوۍ و من ایستادھ‌ام ،،، تو میروۍ و من را با ڪوچہ‌اۍ پراز خودت تنھامیگذارۍ ،،، تو میروۍ و من هنوز زندھ بہ انتظار تو دراین ڪوچہ ماندھ‌ام .... @Balosh °•♥