یکی دیگر از ویژگی‌های مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، توسل شدیدشان به امام حسین بود. علاوه بر روضه که هر شب جمعه و دهه محرم داشتند، هر روز قبل از شروع درس، به طور مختصر ذکر توسلی به امام حسین(ع) توسط یکی از شاگردان انجام می‌گرفت. یکی از خواص(= شاگردان یا افراد ویژه)علت این مسأله را از آقا سؤال می‌کند، ایشان در پاسخ می‌فرمایند: من ادامه زندگیم را مرهون توسل به امام حسین(ع) هستم! هنگامی که در عراق بودم در عالم خواب به من گفته شد: سه روز دیگر از عمرت بیشتر باقی نیست! با معیارهای فقهی گفتم: خواب، حُجیّت ندارد! روز سوم که پنچ شنبه بود و با برخی از شاگردان برای تفریح به کنار دجله رفته بودیم پس از نماز ظهر و صرف نهار، ناگهان تب شدیدی بر من عارض شد. متوجه آن خواب شدم، گفتم: مرا به منزل ببرند. هر لحظه بر تب افزوده می‌شد. متوجه شدم دو شخص برای قبض روحم آمده‌اند. درهمان حال متوسل شدم به آقا اباعبدالله الحسین(ع) عرضه داشتم: یا بن رسول الله! من از مرگ، هراسی ندارم ولی کاری برای آخرتم انجام نداده‌ام، خواهش می‌کنم به من فرصتی دهید تا خدمتی برای دینم انجام دهم. ناگاه شخص سوّمی آمد و به آن دو گفت: ایشان را آقا اباعبدالله شفاعت کرده‌اند، شما برگردید! من دیدم آن سه با هم به طرف آسمان حرکت کردند و حالم خوب شد و تا به الان به برکت آن شفاعت زنده‌ام! . 🌹 شادی روح مطهر مرحوم حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی صلواتی قرائت بفرمایید 🌹