تجاوز سراسری ارتش رژیم دیکتاتور عراق از زمين و هوا و دریا به خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران در ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹، حادثه مهمی است که بررسی ابعاد آن برای نسل حاضر و آینده ی تاریخ بسی حائز اهميت است. نفوذ لیبرال‌ها و افرادی چون بنی صدر در مصادر قدرت سیاسی و نظامی ایران ،تدوین استراتژی دفاع عملا ناممکن بود؛اما پس از حذف آنها و حضور مستقیم حضرت امام(ر) در راس فرماندهی جنگ ،استراتژی دفاعی ما در دو شکل((مهار و دفع تجاوز))هویت یافت؛بطوریکه ما تا عملیات بیت المقدس که به آزادسازی خرمشهرمنجر شد،سیاست مهار دامنه ی تجاوز با هدف آزادسازی اراضی و شهرهای اشغالی را تعقیب میکردیم؛وپس از آن،سیاست دفع تجاوز،ضلع دیگر استراتژی ما را تشکل داد. واما؛گزارش دبیر کل سازمان ملل،آقای خاویار پرز دکوئیار؛از لحاظ حقوقی و موازین بین المللی که رژیم متجاوز عراق را بعنوان آغاز گر جنگ اعلام نمود به شرح ذیل است: (۱)شروع جنگ با ایران نقض حقوق بین المللی بوده است. (۲) عراق از زور استفاده غیر قانونی کرده است. (۳)عراق به تمامیت اراضی یک کشور عضو سازمان ملل احترام نگذاشته است. (۴)توضیحات عراق برای جامعه ی بین المللی قابل قبول و کافی نیست.۵)حمله ۲۲ سپتامبر۱۹۸۰ عراق علیه ایران ؛براساس‌ منشور ملل متحد؛ اصول و قوانین شناخته شده بین المللی ،و اصول اخلاقی بین المللی قابل توجیه نیست و برای این کشور مسئولیت آور است.۶) عراق در طول مخاصمه مستمرا خاک ایران را در اشغال خود داشته است.۷ )تجاوز عراق،'ناقض ممنوعیت کاربرد زور - یکی از اصول حقوقی بین المللی است. (هیات رزمندگان اسلام شهرستان دره شهر )