🔻این روزها عده‌ای احتمالا احساسی گریبان پاره می‌کنند که ایران چرا در حمایت از پنجشیر با طالبان درگیر نشده است! من هم مثل آنان نه تحلیلگر نظامی و امنیتی هستم و نه سیاست‌مدار! اما سه چیز را می‌فهمم: 🔹درگیری ایران با طالبان که تحت حمایت پاکستان و عدم مقاومت جدی مردمی(و شاید حتی رضایت) توانسه تقریبا تمامی افغانستان را در سلطه خویش در آورد، ثمره‌ای غیر از کشاندن درگیری‌های خونین و انتقام گیری‌های طالبانی به درون خاک ایران نخواهد داشت. زمامداران ما نمی‌توانند غیر واقع‌بینانه و احساسی همچون رایزن فرهنگی اسبق ایران در افغانستان در میان همه جنگ‌های سخت اقتصادی و مالی و فرهنگی ایران را درگیر ماجرایی از پیش باخته کنند که آورده ای جز ناامنی در خاک خودمان نخواهد داشت. 🔹ایران در سوریه و عراق به درخواست حکومت های قانونی آن کشورها در برابر داعش ایستاد. درخواستی که هیچگاه توسط افغان‌ها مطرح نشد. برخی از همین جماعت طرفدار جنگ ایران در پنجشیر آن موقع شعار نه غزه نه لبنان‌شان و برچسب مدافعان بشار به شهدای حرم‌شان، هنوز از ذهن‌ها پاک نشده. چه چیزی جز زجر کینه در لباس محبت چنین تناقضی را برایشان به ارمغان می‌آورد!؟ 🔹این مسئله در تاریخ ما جدید نیست؛ مرحوم محتشمی‌پور و خلخالی در جریان جنگ عراق و آمریکا و بعد از هشت سال دفاع مقدس به آقای خامنه‌ای که رهبر ایران بود برای عدم جنگ با آمریکا تاختند اما تاریخ و مردمانش درایت آن موقع رهبری را ستود و آن هیاهوها را مردود دانست؛ تاریخ گویی تکرار می‌شود... ✍️ یوسف منصوری https://eitaa.com/Basir_MN