* در هر مذاکره اي، امتيازات کوچک و ناچيزي را به عنوان ذخيره، نزدِ خود نگه داريد تا در پايان مذاکرات، چنين به نظر آيد که شما امتيازاتي نهايي به طرفِ مقابل (براي قانع کردن او) داده ايد، اما بدون اين که اين امتياز دادن ها (ي صوري) هيچ هزينهِ واقعي براي شما داشته باشد. شرمن افزود: در هر مذاکره اي، اين عاقلانه است که امتيازات کوچک و ناچيزي را به عنوان ذخيره، نزدِ خود نگه داريد تا در پايان مذاکرات، چنين به نظر آيد که شما امتيازاتي نهايي به طرفِ مقابل (براي قانع کردن او) داده ايد، اما بدون اين که اين امتياز دادن ها (ي صوري) هيچ هزينهِ واقعي براي شما داشته باشد. کريس (باکمير) تکه کاغذي (شامل آن فهرستِ کوتاه) را به جان کري داد و دقايقي بعد، جان کري در چارچوب درِ اتاق خود نمايان شد و گفت: کارِ ما تمام (توافق حاصل) شده است. هرچند اين موفقيتي بزرگ بود، ما بلافاصله آن را احساس نکرديم، زيرا بايد به فکر نحوه اجراي برجام و آغاز بازرسي هاي سختگيرانه و دقيق آژانس بين المللي انرژي اتمي از تأسيسات هسته اي ايران مي بوديم، زيرا فقط پس از تأييد پيروي ايران از مفاد برجام بود که هر يک از تحريم ها ممکن بود برداشته شود. ما همچنين مي بايست براي آزادي آمريکايي هايي که هنوز در ايران مفقود بودند يا در زندان به سر مي بردند، تلاش مي کرديم. در ضمن، ما بايد شکافي را که ميان آمريکا از يک سو و اسرائيل و عربستان سعودي از سوي ديگر، بر سر برجام ايجاد شده بود، ترميم و اختلافاتِ في مابين را مديريت مي کرديم. به علاوه، ما بايد به کشورمان باز مي گشتيم و اعضاي کنگره آمريکا را متقاعد مي ساختيم که از برجام حمايت کنند. من يک کارِ شخصيِ ديگري نيز داشتم، زيرا من در حال ترک وزارت امور خارجه آمريکا بودم و مي بايست شخص جايگزين خود را آموزش مي دادم تا در زمانِ باقي مانده از دوران رياست جمهوري باراک اوباما و حتي شايد پس از آن (اگر رئيس جمهور بعدي آمريکا وي را در اين سمت ابقا مي کرد) در روند اِعمال و اجراي برجام، به دولت آمريکا کمک کند. با وجودي که اين توافق به اتمام رسيده بود، ما (تيم مذاکره کننده هسته اي آمريکا) مي بايست تمام اين سند 110 صفحه اي را مي خوانديم تا مطمئن شويم تمام مطالبي را که ما با طرف هاي مقابل بر سر آن به توافق رسيده بوديم، در اين سند گنجانده شده است. البته مسئول اصلي متن نهايي برجام، اتحاديه اروپا بود. از اينرو، تيم آنان (اتحاديه اروپا) در يک اتاق کنفرانس (بزرگ) در هتل کوبورگ مشغول خواندن خط به خط متن برجام شد و اعضاي ساير تيم ها نيز گهگاه به آنان مي پيوستند. اين کار تا صبحِ روز بعد به صورت بي وقفه ادامه پيدا کرد تا در نهايت، در 14 ژوئيه (متن) برنامه جامع اقدام مشترک نهايي شد و توافق بر سر آن، به اطلاع خبرنگاران رسيد. جواد ظريف و فدريکا موگريني، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا، در حالي که در کنار يکديگر در مقر سازمان ملل در ژنو نشسته بودند و ساير نمايندگان کشورهاي عضو گروه پنج بعلاوه يک نيز پشت همان ميز بزرگ، در اطراف آنان نشسته بودند، توافق بر سر برجام را اعلام کردند. يک نسخه کاغذي از سند برجام به هر يک از کشورهاي عضو گروه پنج بعلاوه يک داده شد. گروه مذاکره کننده چيني، اين ابتکارِ عمل را به خرج دادند که روي نسخه کاغذي خود (به عنوان يادگاري) امضاي تمامي وزراي (خارجه) کشورهاي عضو 5+1 را جمع کردند. ناگهان نمايندگان ساير کشورها نيز به همين فکر افتادند و نسخه هاي کاغذي خود را دست به دست، چرخاندند تا همه وزيران آن نسخه ها را امضا کنند. از آنجايي که هيچ مراسم رسمي براي امضاي برجام وجود نداشت، اين بهترين سوغاتي براي ما بود که ثابت کنيم ما در آن موفقيت (بزرگ) سهيم بوديم. شرمن تأکيد کرد: شايان ذکر است که فقط معاهدات بايد امضا شوند، اما توافقاتِ سياسي امضا نمي شوند.