#عراق 🔰 #یادداشت: بحران آب و تهدیدات بالقوه برای عراق از مهمترین ارکان بهداشت در یک کشور مسئله آب آشامیدنی است. رودخانه‌­های دجله و فرات عمده منابع تامین آب سالم در عراق هستند که در سال­های اخیر کاهش زیادی داشته‌­اند. این کاهش دو دلیل اصلی دارد: اول کاهش نزولات آسمانی و دوم تاثیر همسایگان. ناگفته نماند که سیاست‌گذاری ضعیف عراق، این کشور را از بهبود مدیریت آب، مدیریت درگیری‌های طایفه­‌ای، جذب سرمایه‌گذاری و متخصص در این صنعت و ایجاد مشاغل تازه سازگار با مدیریت منابع زیر زمینی و آبخیزداری، باز می‎‌دارد. در کشور عراق در سال ۲۰۱۵، هر عراقی سالانه ۲۱۰۰ متر مکعب آب در دسترس داشت که تا سال ۲۰۲۵، این میزان به ۱۷۵۰ متر مکعب کاهش خواهد یافت. این موضوع، کشاورزی و صنعت و همچنین سلامت جمعیت بیش از ۴۰ میلیون نفری این کشور را تهدید می‌کند. این در حالی است که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ میزان بارندگی سالانه ۹ درصد کاهش یابد. نرخ رشد جمعیت این کشور دو برابر میانگین جهانی یعنی ۲.۲۵ درصد در سال است. جمعیت عراق تا سال ۲۰۳۰ به ۵۰ میلیون نفر و تا سال ۲۰۵۰ به ۷۰ میلیون نفر خواهد رسید. سازمان ملل در سال ۲۰۱۹، عراق را به عنوان پنجمین کشور آسیب پذیر جهان از نظر دسترسی به آب و غذا و قرار گرفتن در معرض دمای شدید طبقه‌بندی کرد. دو رود دجله و فرات از ترکیه سرچشمه می گیرند و ۹۰ درصد آب مورد نیاز عراق از خارج از این کشور تامین می‌­شود اما طرح‌های توسعه کشاورزی ترکیه مانند گاپ، روی میزان آب ورودی به عراق تاثیر زیادی گذاشته است. در سوریه نیز سدهایی به روی رود فرات ایجاد شده که جریان آب ورودی به عراق را کاهش داده است. این روزها شاهد جنجال بی‌سابقه برخی رسانه‌ها در داخل و خارج عراق هستیم که مشکل بحران آب در این کشور را به ایران نسبت می‌دهند! این در حالی است که براساس گزارش‌های کارشناسی تنها ۷ درصد آب عراق از ایران وارد این کشور می‌شود و ۹۳ درصد ورودی آب این کشور از ترکیه سرچشمه می‌گیرد. ▪️بیشتر بخوانید: پیامدهای منفی سدسازی ترکیه برای سوریه، عراق و ایران خط مشی‌­های حوزه آب در یک کشور شاید نتوانند راهکاری در قبال کاهش نزولات آسمانی داشته باشند اما یقینا با کنترل و اتخاذ سیاست­هایی برای استفاده بهینه و افزایش کیفیت آن می­‌توانند جلوی بحران را بگیرند. کشور عراق نیز پیش از آن که تغییرات اقلیمی رنج ببرد، از عدم اتخاذ سیاست­های صحیح در حوزه آب و فاضلاب رنج می‌­برد. درگیری زیادی در میان نهادهای حکومتی بر سر اشتراک آب وجود دارد. مقامات استان های جنوبی عراق گله دارند که استان های شمالی بیش از سهم خود آب مصرف می‌کنند. در مارس ۲۰۱۷، فالح الزیادی، فرماندار المثنی، بولدوزرها و نیروهای امنیتی را برای برداشتن موانع آبی در منطقه الحمزه در قادسیه فرستاد که خطر درگیری مسلحانه را در پی داشت. به نظر می­رسد الویت‌دار ترین اقدامات برای کنترل آب سالم و مصرف بهینه آن در عراق عبارتند از: – نظارت بر عدم ریختن زباله به نهرهای رودخانه‌های دجله و فرات؛ زیرا آب شور را به زمین‌های کشاورزی وارد می­‌کند. – مذاکرات با ترکیه در خصوص رودخانه‌­های دجله و فرات – مذاکرات با ایران در خصوص رفع مشکلات رودخانه سیروان – سیاست‌گذاری، جذب سرمایه و متخصص برای بهینه‌سازی مدیریت آب و فاضلاب البته فرهنگ‌سازی نیز نقش مهمی در بهبود این مسئله دارد. کشور عراق از روش­های نادرستی در آبیاری و کشاورزی استفاده می‌­کند و تاثیر آن بر وخامت این بحران کم نیست. سیستم‌­های آبیاری و مکانیزم‌­های جدید در کشاورزی برای مدیریت آب در هر کشوری یک امر حیاتی و مهم به حساب می‌­آید. وزارت منابع آب عراق برآورد کرده است که راه اندازی و اشاعه سیستم جدید آبیاری طی ۱۳ سال آینده بین ۵۰ تا ۷۰ میلیارد دلار برای این کشور هزینه در بر خواهد داشت. 👈 بیشتر بخوانید: ✅ https://iswnews.com/88569 https://eitaa.com/Basir_MN