🟤اون روزی که دروازه‌های حلب سقوط کرد قابل پیش‌بینی بود که این دومینو سقوط تا خود دمشق ادامه داشته باشه.
چون ارتش با‌اراده و غیوری دیگه جلوی مسلحین نبود.
با وجود تمام مشکلاتی که ارتش اسد داشت، باز از هزاران نظر شرایطش از ارتش ایران در سال ۱۳۵۹ بهتر بود.
حالا میشه فهمید اون ارتش زخم‌خورده و درد کشیده سالهای اوایل انقلاب چه شاهکار بزرگی در سال ۱۳۵۹ انجام داد.
الان میشه فهمید نیروی هوایی چه معجزه‌ای کرد؛ الان میشه فهمید نیروی زمینی چطوری با کمک تعداد معدودی از نیروهای مردمی جلوی صدام ایستاد. و الان میشه فهمید مقاومت ۳۴ روزه تکاوران دریایی در کنار تعداد کمی از نیروهای مردمی چه شاهکار بزرگی بود.
الان میشه فهمید غرور و شرافت ایرانی در بزنگاه‌ها چه معجزاتی می‌کنه.
الان که ۴تا تروریست و نه یک ارتش مجهز و پیشرفته دارای نیروی هوایی تونستند یک هفته‌ای یک کشور رو اشغال کنند میشه فهمید صدام هم با ارتش بزرگ و پیشرفته‌اش می‌تونست ایران رو یک هفته‌ای بگیره اما این عظمت ارتش غیور ایران بود که ارتش صدام رو در خوزستان زمین زد.
ازل و ابد تاریخ ایران به احترام تک‌تک دلاورمردان ارتشی و سپاهی که در سال ۵۹ با اون وضعیت جلوی صدام ایستادند و از پیشروی‌هاش جلوگیری کردند باید تعظیم کنه.