🟤 وحشت استعمارگران فرانسوی از نزدیکی دولت تونس به ایران سفر رئیس‌جمهور تونس به ایران به خاطر درگشت آیت‌الله رئیسی و دیدار با رهبر انقلاب، محافل فرانسوی را که سابقه حضور استعماری در فرانسه دارند، نگران کرد. روزنامه لوموند در مقاله‌ای تحت عنوان «وسوسه‌های ایرانی قیس سعید» و با طرح این پرسش که «قیس سعید، رئیس‌‌جمهوری تونس، با چه انگیزه‌ای به مراسم یادبود رئیسی شتافت؟»، نوشت: از دیدگاه دیپلماسی تونسی، سفر قیس سعید به تهران چندان بدیهی به نظر نمی‌رسید. او که برای شرکت در مراسم یادبود ابراهیم رئیسی عازم ایران شد، با رهبر جمهوری اسلامی نیز ملاقات کرد. حضور قیس سعید در تهران، در کنار شخصیت‌هایی چون رهبران سیاسی تاجیکستان و قطر، یا نخست‌وزیران پاکستان، عراق، سوریه، ونزوئلا و بلاروس حاکی از چرخشی قابل توجه در روند دیپلماسی تونس است که نزدیک به ۶٠ سال، هیچ رهبر تونسی به ایران سفر نکرده بود: آخرین بار، حبیب بورقیبه، در سال ۱٩۶۵ به تهران رفته و با محمدرضا شاه پهلوی دیدار کرده بود. قیس سعید که پروردۀ مکتب ناسیونالیسم عرب است و پیوسته از «زورگویی خارجی» (غربی‌ها) شکایت می‌کند، با سفر به تهران مسیر دیپلماتیکی را برگزیده که طی آن ایدئولوژی ضدامپریالیستی با مقتضیات دستیابی به کمک‌ همخوانی می‌یابد. به گفتۀ حمزه مدبّ، پژوهشگر تونسی تبار، «قیس سعید مدام به آمریکایی‌ها و اروپاییان هشدار می‌فرستد که تونس حق خود می‌داند که روابطش را با سایر دول، از جمله قدرت‌های ضد غربی تقویت کند.» در این وضعیت، نزدیک شدن تونس به تهران چندان دشوار به نظر نمی‌رسد، بخصوص که برخی نزدیکان قیس سعید روابطی دیرینه با جمهوری اسلامی دارند. برادر قیس سعید، موسوم به نوفل سعید که نقش مشاور غیررسمی اما پرنفوذ رئیس‌جمهور را ایفا می‌کند، متعلق به جریان «چپ اسلامی» است که از آثار علی شریعتی تغذیه می‌کند. دفاع و جانبداری نوفل سعید از رژیم تهران تازگی ندارد.