#دستور ✳️ حالت‌های «همه» ۱. صفت مبهم: «همه» اگر قبل از هسته و همراه آن بیاید، صفت مبهم است: #همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی در بیت بالا، در همهٔ موارد صفت مبهم است. ۲. هستهٔ گروه قیدی: در این حالت «همه» به تنهایی و در نقش قید و در معانی «تنها» و «فقط» و... ظاهر می‌شود: همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم همه توحید تو گویم که به توحید سزایی ۳. هستهٔ گروه اسمی: در این حالت، ضمیر مبهم و در جایگاه اسم می‌نشیند و نقش‌های اسم را می‌پذیرد: همه رفتند و زیر خاک خفتند به سان گنج یک‌یک رو نهفتند ۴. بدل‌‌: گاهی اوقات، «همه» بر ماقبل خود مطابق است، در این صورت بدل از ما قبل است: گر بد و نیکیم تو از ما مگیر ما همه چنگیم و دل ما چو تار ۵. وابستهٔ پسین(مضاف‌الیه): گاهی «همه» بعد از هسته و کسرهٔ اضافه می‌آید و مضاف‌‌الیه واقع می‌شود: گردون نه شمار با یکی دارد نام همه در شمار می‌بینم ┏━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┓ https://eitaa.com/joinchat/2923234098C31fb7ba932 ┗━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┛