نجوا با شهیدان روزی كه به پاكستان رسیدیم، سید عجیب دلشاد بود. یک روز به كنار مزار عارف حسینی رفتیم. آقا مرتضی نشست كنار مزار و برای ساعتی گریه كرد! معاون شهید عارف حسینی آنجا بود. با چشمانی شگفت‌زده به او نگریست! با تعجب پرسید: «شما قبلاً ایشان را دیده بودید؟» سید مرتضی اشک‌هایش را پاک كرد و از كنار مزار برخواست و گفت:«خیر،‌ من قبلاً ایشان را ندیده بودم». مرتضی تمام شهدا را می‌شناخت، خون همه آن‌ها در رگ‌های او می‌جوشید. چهره هر شهیدی را كه می‌دید .. می‌گفت: «فكر كنم روزی من او را دیده‌ام». اما همه آنان را مرتضی به چشم یقین دیده بود. شب‌های سید، شب‌های نجوا با شهیدان بود. برشی از كتاب "همسفر خورشید" شهید #سید_مرتضی_آوینی بهشت ایران🌷 https://eitaa.com/joinchat/3597009274C1a537d7bca