حاج‌قاسم ارتباطی بسیار قوی‌ با خدا داشت. شب‌های خیلی خوب و زیبایی داشت؛ شب‌هایی که شاید کمتر کسی در میانه آن آتش و خون و درگیری که بعضاً جلسات‌مان تا نماز صبح طول می‌کشید،می‌توانست داشته باشد. اما قاسم در بین این جلسات، یک گوشه‌ای می‌رفت و خودش را به خدا وصل می‌کرد. اعتقادم این است او از این شب‌هایش انرژی می‌گرفت؛ چون حتی یک نفر را نمی‌شناسم که به‌ اندازه قاسم، دور از خانواده‌اش زندگی کرده باشد. واقعاً قاسم خودش را صددرصد وقف کرده بود و این نمی‌شود مگر با اخلاص. اگر غیر از این باشد، بالاخره یک روز، دو روز، یک ماه، دو ماه، یک سال می‌تواند ادامه بدهد. دیگر آدم تمام می‌شود. این که بیش از ۴۰ سال یک آدم از روز اول تا روز آخر هیچ تفاوتی نکند به دلیل اخلاصی است که دارد. ایشان بسیاری از مواقع، شب‌ها بیشتر از یکی دو ساعت نمی‌خوابید. یک‌وقت‌هایی پیش می‌آمد که ما هم‌سفر می‌شدیم و به‌قدری خسته بود که دیگر نمی‌توانست در هواپیما قرآن بخواند.صندلی هواپیما را می‌خواباند، یک ساعت می‌خوابید و وقتی بیدار می‌شد، به جلسه می‌رفت. 🎤راوی: سردار محمد جعفر اسدی 🌷 👇 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین https://eitaa.com/Besmelahelghasemelgabarin