🔶عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ اَلْعَرْشِ أَيْنَ خَلِيفَةُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ فَيَقُومُ دَاوُدُ اَلنَّبِيُّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَسْنَا إِيَّاكَ أَرَدْنَا وَ إِنْ كُنْتَ لِلَّهِ خَلِيفَةً ثُمَّ يُنَادِي ثَانِيَةً أَيْنَ خَلِيفَةُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ فَيَقُومُ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا مَعْشَرَ اَلْخَلاَئِقِ هَذَا عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ خَلِيفَةُ اَللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ فَمَنْ تَعَلَّقَ بِحَبْلِهِ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَلْيَتَعَلَّقْ بِحَبْلِهِ فِي هَذَا اَلْيَوْمِ يَسْتَضِيءُ بِنُورِهِ وَ لْيَتَّبِعْهُ إِلَى دَرَجَاتِ اَلْعُلَى مِنَ اَلْجِنَانِ قَالَ فَيَقُومُ أُنَاسٌ قَدْ تَعَلَّقُوا بِحَبْلِهِ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَيَتَّبِعُونَهُ إِلَى اَلْجَنَّةِ ثُمَّ يَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ جَلَّ جَلاَلُهُ أَلاَ مَنِ اِئْتَمَّ بِإِمَامٍ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا فَلْيَتَّبِعْهُ إِلَى حَيْثُ يَذْهَبُ بِهِ فَحِينَئِذٍ يَتَبَرَّأُ اَلَّذِينَ اُتُّبِعُوا مِنَ اَلَّذِينَ اِتَّبَعُوا وَ رَأَوُا اَلْعَذٰابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ اَلْأَسْبٰابُ `وَ قٰالَ اَلَّذِينَ اِتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنٰا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمٰا تَبَرَّؤُا مِنّٰا كَذٰلِكَ يُرِيهِمُ اَللّٰهُ أَعْمٰالَهُمْ حَسَرٰاتٍ عَلَيْهِمْ وَ مٰا هُمْ بِخٰارِجِينَ مِنَ اَلنّٰارِ 🔹امام صادق علیه‌السلام فرمودند: چون روز قیامت فرا رسد منادی از میان عرش ندا میدهد که : خلیفه خدا در زمین کجاست ؟ در این هنگام داوود پیامبر دعوت حق را لبیک میگوید و بر می‌خیزد. از ناحیه خداوند ندا داده می‌شود که ما تورا اراده نکردیم، هرچند تو نیز خلیفه خدا هستی. بار دیگر منادی ندا می‌دهد که کجاست خلیفه خداوند ؟ پس امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام بر می‌خیزد. آنگاه از ناحیه خدای عزوجل ندا آید که ای مخلوقات من! این علی بن ابی طالب علیهماالسلام است ، خلیفه خدا در زمین ، و حجت او بر بندگانش ، هر کس در دنیا به ریسمان او چنگ زده ، هم اینک نیز به ریسمان او چنگ بزند و با او تا درجات والای بهشت برود. آنگاه گروهی از مردم که در دنیا به ریسمان آن حضرت چنگ زده بودند بر می‌خیزند و به حبل المتین او چنگ زده و به دنبال آن حضرت به بهشت می‌روند. سپس از جانب خداوند جل جلاله ندا می‌رسد: هان! هر کس در دنیا رهبر و امامی اختیار کردی و به دنبال پیشوایی به راه افتاده ، امروز نیز بدنبال او به هرجا که میخواهد او را برد، راه بیوفتد. اینجاست که پیشوایان گمراهی از پیروان خود بیزاری می‌جویند ، و عذاب را می‌بینند و اسباب سعادت از دسترس آنان دور می‌شود ، و در این هنگام پیروان آنها می‌گویند: ای کاش مارا بازگشتی بود به دنیا تا از آنان بیزاری میجستیم ، همانگونه که از ما بیزاری جستند. آری این چنین خداوند اعمال آنان را حسرت آنان قرار می‌دهد ، ولی آنان از آتش دوزخ رهایی نخواهند یافت و بیرون نخواهند آمد. 📜بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۸، ص ۱۰ /امالی (للمفید)/امالی(للطوسی)/بشارة المصطفی(صلی الله علیه و آله)/کشف الغمة/المحتضر/ارشادالقلوب/تأویل الایات/الفصول المهمة/البرهان/و..