در باب شعر نماز عید و برخی نقدها نقد، ابتدای مسیر گفتگوست و گفتگو آغاز برون‌رفت از مشکلات است، اما نقد منصفانه و علمی. از دیروز، مداحی آقای #مهدی_رسولی در نماز عید سعید فطر، بازتاب‌های گوناگونی داشته، اما آن‌چه از همه عجیب‌تر بود، حرف‌های نسنجیده‌ی برخی نان به نرخ روزخورها در مورد شعر این اثر بود. نه این اثر، که تمام آثار قطعا، چه از لحاظ ادبی و چه از لحاظ محتوایی قابل نقداند و مساله‌ی من، به عنوان کسی که در جریان سرودن شعر نماز عید بودم، اصل نقد نیست، محتوای نقد است‌. می‌گویند، آقای مطیعی زمان روحانی به صف اولی‌ها انگ کم‌کاری زد، آقای رسولی دم صف اولی‌ها را دید. فارغ از اینکه حسن روحانی و دولتش واقعا کار نمی‌کردند و رئیسی و دولتش ظاهرا در راستای حل مسائل تلاش می‌کنند، شعر اصلا این حرف را نمی‌زند. شعر، مبتنی بر "جمهوریت" است. در عجبم از برخی صفحات باعنوان انقلابی که فرمایشات دیدارهای رهبری را فیش‌نویسی می‌کنند اما هنوز با واژه‌ی #مردم بیگانه‌اند. شعر امسال رو به جلو بود، مثل شعر آقای مطیعی که گفتمان‌ساز بود. روند شعر، واقعه‌پردازی برمبنای ارائه‌ی تحلیل بود. اتفاقا شعر سروده نشده بود که اصطلاحا "تکبیر بگیرد" شعر سروده شده بود تا از ماه رمضان بگوید، تا مناجاتی باشد برای پایان عید رمضان، شعر سروده شده بود تا بگوید: ما شاید هم اهل کوفه باشیم! بیایید ببینیم کوفی‌ها چه طور بودند؟ تا شبیهشان نباشیم. شعر سروده شده بود تا به ایفای نقش مردم در وضعیت امروز بپردازد تا معنای آتش به اختیار را فارغ از آن تعریف همایشی و کلیشه‌ای بیان کند، تا بگوید: ما هم وظیفه داریم. نمی‌دانم کجای این‌ها به تریج قبای بعضی‌ها برخورده است که حالا دارند این‌قدر با حرص و نه از سر دل‌سوزی شمشیر تخطئه زیرگلوی محتوای شعر می‌گذارند. شعر فرمایشی و سفارشی نبود، حاصل نگاه فکری خود آقای رسولی و پنج شش نفر دیگر بود. شعر را "ما" سرودیم نه بودجه‌های هنگفت دورریز به ظاهر فرهنگی. شاید از این دردتان آمده. شاید هم این‌که مدار تحول از مسئولین دارد به سمت مردم برمی‌گردد برایتان دردناک است. #سید_علی_حسنی @BisimchiMedia