روانشناس بودن سخت، اما زیباست جور دیگر می‌شنوی، جور دیگر می‌بینی و این شنیدن و فهمیدن پر از سختی و زیبایی ست روان شناس که باشی دلت دریا می‌شود و روحت وسیع این حرفه زیبای سخت، ظرفیتت را افزایش می‌دهد و به اندازه درکت، افراد مختلف به تو مراجعه می‌کنند درکشان می‌کنی و همراهشان می‌شوی تا هم یاری شأن کنی و هم مگذاری وابسته‌ات شوند و چه حس لطیف و شعف بخشی است وقتی مراجعت که با کوله باری از یاس، غم و ناامیدی پیش تو آمده ولی با برق امید در چشمانش از تو خداحافظی می‌کند و حیات در نگاهش موج میزند. ناامیدی می‌دهد و امید می‌گیرد، غم می‌دهد و نشاط می‌گیرد و برای ساختن گامی محکم‌تر بر می‌دارد و این زیباترین لحظه است که هر روانشناسی را در شعف می‌برد و دلش آرام می‌گیرد