شهید، آن مسافر جاوید که با گذشتن از جان، راه را برای ما روشن کرده است. او همان ستاره‌ای است که در آسمان شب، برای گمشدگان راه، نور می‌افشاند؛ تا ما راهی به سوی صبح بیابیم. شهید، چشم‌انداز بلند ایثار و عشق است؛ انسانی که از خاک برخاست تا به افلاک پرواز کند، جانش را میان شعله‌ها فدا کرد تا پرچم وطن و دین در وزش باد آزادانه برافراشته بماند. او همان سرو بلند است که هرگز در طوفان خم نمی‌شود؛ ریشه‌اش در قلب سرزمین است و شاخه‌هایش در آسمان آبی شهادت به شکوفه می‌نشیند. در آینه نگاه شهید، هر نفسی که کشیده می‌شود، عطری از آزادگی به همراه دارد؛ و هر قطره خونی که بر زمین ریخته، شقایق‌های عشق و غیرت را می‌رویاند. او مثل نسیمی در دل کوه، آرام و قدرتمند، بر جان‌های خسته و دردمند می‌وزد و سرود رهایی سر می‌دهد. شهید، قصه‌ای از عشق به خدا و وطن است؛ او که به تکیه‌گاه جاودانگی دست یازید و در راه نور به عروج رسید، خطی به یادگار در تاریخ نوشت؛ خطی که هرگز پاک نخواهد شد و همواره بذر امید را در دل‌ها خواهد کاشت. یاد شهیدان ۸ سال دفاع مقدس گرامی باد. ✍ سیامک معظمی گودرزی @Borujerd_nk