"تسلیم"، آرامش ژرفی است که وقتی همه چیز را به خداوند میسپاری، قلبت را فرا میگیرد. تسلیم، یعنی رها کردن مقاومتهای بیحاصل، پذیرش حکمت الهی، و اعتماد به اینکه او بهتر از هر کسی میداند چه چیزی برای تو خوب است. تسلیم، مثل آرام گرفتن قایق بر روی دریایی طوفانی است؛ وقتی که دیگر با امواج نمیجنگی و فقط به نسیم آرامش خداوند تکیه میکنی.
در قرآن آمده است: "وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى". هرکس روی خود را به سوی خدا کند و نیکوکار باشد، محکمترین تکیهگاه را به دست گرفته است. این آیه به ما میآموزد که تسلیم، نه نشانه ضعف، بلکه عین قدرت است؛ قدرتی که از ایمان به خداوند و درک عمیق از حکمتهای او سرچشمه میگیرد. تسلیم، یعنی در دل سختیها و مصیبتها، به جای شورش کردن، با اطمینان به مسیر زندگیات ادامه دهی، چون میدانی دستی از بالا همه چیز را هدایت میکند.
تسلیم به اراده خداوند، دل را از ترسها و نگرانیها آزاد میکند. دیگر لازم نیست نگران باشی که آیا راهی که میروی درست است یا نه، یا چرا بعضی از چیزها در زندگیات اتفاق میافتد. تسلیم، انسان را به عمق دریای رحمت الهی میبرد و به او اطمینان میدهد که هر چه پیش بیاید، خیری در آن نهفته است.
بیایید تسلیم را در زندگیمان تمرین کنیم؛ با رها کردن کنترلهای بیپایان، با پذیرش چیزهایی که از دست ما خارج است، و با اعتماد به اینکه خداوند، بهترین و مهربانترین کارگردان زندگی ماست. این تسلیم، ما را به آرامش، رضایت، و ارتباطی عمیقتر با خداوند میرساند؛ ارتباطی که دل را در برابر همه مشکلات و سختیها مقاوم و مطمئن میکند.
✍ سیامک معظمی گودرزی
کانال معرفت حقیقی (خودنوشته ها)
https://eitaa.com/SiamakMoazzami