نکته تفسیری صفحه ۱۰۲:
یا همه، یا هیچ:
از روزگاران گذشته تاکنون، مردم روی زمین، ادیان گوناگونی داشته اند. اکثر این ادیان، ساختگی، و برخی از آنها آسمانی بوده است. ادیانِ آسمانی، مانند حلقه های زنجیر، به هم متّصل بوده اند، و آخرین حلقه ی آن، راه و روش حضرت محمّدصلوات الله علیه است. به همین سبب، قرآن، ایمان به تمام پیامبران الهی و کتاب هایشان را لازم می داند و همه ی آن انسانهای بزرگ را دعوت کنندگان به یک هدف می شمارد. ولی مدعیان پیروی از حـضرت موسی علیهالسلام، پیامبران پس از او، و نیز مدعیان پیروی از حضرت عیسی مسیح، حضـرت محمّد (ص)را قبول ندارند.[1] از نظر قرآن، این اعتقاد، اعتقادی نادرست و کفرآمیز است و بخش درست ایمان آنان، بخش نادرست آن را جبران نمی کند؛ زیرا ایمان، مانند بدن انسان است که وجود تمام اعضای انسانی، به آن معنا و مفهوم می بخشد، و نقص برخی از آنها ـ به خصوص اعضای حیاتی مانند مغز و قلب ـ آن را به جسدی بی روح و مرداری متعفّن تبدیل می کند.
به طور کلّی، برخورد گزینشی با دستورهای خدا، اشتباهی هلاک کننده است و انسان باید به همه ی آنچه خدا نازل کرده و به آن فرمان داده است، بی کم وکاست ایمان داشته باشد؛ نه این که تا جایی ایمان داشته باشد که با امیال و خواسته هایش مطابقت دارد، و در صورت مخالفت دستورهای دین با منافعش، پی منافعش را بگیرد و دستورهای خدا را رها کند. شاید تاکنون دیده یا شنیده باشید که کسانی برای انجام برخی از اعمال مستحب، بسیار تلاش می کنند و بخش بزرگی از عمرشان به کارهای خوبی می گذرد که انجام ندادن آنها گناهی ندارد؛ ولی همین افراد، حقوق مردم را ضایع می کنند و بسیاری از وظایفشان را زیر پا می گذارند؛ به وظیفهی خود در قبال پدر و مادر و همسر و فرزندانشان عمل نمی کنند؛ یا در معاملاتشان با دیگران، به دستورهای دین بی توجّهی می کنند؛ یا حیا و حجاب و عفاف را رعایت نمی کنند و خدای ناکرده به گناه بسیار بزرگ رباخواری دست می زنند! بدیهی است که چنین اعمالی با ایمان حقیقی به خدا و پیامبر او سازگاری ندارد و چنین افرادی اگر به زبان هم نیاورند، با دلهایشان، هم زبان کسانی هستند که این آیه از قول آنها گفته است که «به بعضی ایمان می آوریم و بعضی را انکار می کنیم». به همین سبب لازم است ما مجموعهی دستورهای دین را به خوبی بشناسیم و به تمام آنها عمل کنیم.
[1] - با توجه به سخنان مفسران در ذیل آیه. برای اطلاع بیشتر ر.ک به: تفاسیرالمیزان، ج 5،ص120 و نمونه، ج 4، ص 18
@Boshra_pb