هدایت شده از  طهورا
بسیاری از مادران ایرانی، دخترانشان را برای خانه‌داری تربیت می‌کنند؛ نه برای یار و همسر شدن! بعضی مادران غافلند از اینکه داماد ایشان اول همدل و همسر می‌خواهد نه آشپز و نظافت‌چی!!! غذا را می‌شود از بیرون خرید و تمام کار نظافت منزل را با کمک گرفتن از کسی انجام داد. ولی دلدار شدن فقط کار همسر است و بس... یا پدران، پسرانشان را طوری بزرگ می‌کنند که ماشین و خانه دارد، طلا می‌خرد؛ ولی همدم زنش نیست، شانه‌ای برای گریه کردن نیست؛ مردی برای زندگی مشترک نیست؛ مسئولیت‌پذیر نیست...! خانمی که چند نوع قندان درجهیزیه‌اش هست و همه همیشه شسته و مرتب هستند و پر از قند؛ ولی یک چای صبح یا عصر با همسرش نمی‌خورد؛ چگونه همسری هست؟ چرا بعضی‌ها در زندگی به ظاهر مشترک، فقط برای خودشان زندگی می‌کنند؟ وقتی همسر شدیم؛ باید همسری کنیم. فرقی نمی‌کند، چه زن و چه مرد، در همه زمینه‌ها؛ گفتگو، برنامه‌ریزی، کار منزل، بیرون رفتن، خرید، مهمانی دادن یا مهمانی رفتن و... همه چیز با همکاری و مشورت یکدیگر. زن و شوهر مکمل هم هستند. هر دو حق زندگی دارند و هر دو باید از زندگی مشترکشان بهره ببرند. این منافاتی با شخصیت‌ زن و مرد ندارد؛ نه مرد سالاریست؛ نه زن ذلیلی. این معنای درست زندگی مشترک است که باید به فرزندان خود بیاموزیم... 🌸🌸🍃🌹🍃🌹🍃🌸🌸 @dokhtaranetahoora