🔰 آیا درهای اقتصاد باید باز باشد؟ 🔹 در دیدگاه موسوم به اقتصاد تاب‌آوری که در دهه‌های اخیر گسترش یافته، اسیب‌پذیری اقتصادی کشورهای کوچک نسبت به شوک‌های برون‌زا، عمدتا به دو عامل مهم درجه بالای باز بودن اقتصادی و تمرکز صادراتی نسبت داده شده است. درجه بالای باز بودن اقتصاد به معنای بالا بودن سهم مجموع صادرات و واردات از کل تولید ناخالص داخلی است. 🔸این نسبت در اقتصادهای پیشرفته بین ۳۰ تا ۶۰ درصد است؛ اما در کشورهای شرق آسیا و در آستانه بحران ۱۹۹۷، به بیش از ۱۰۰ درصد و گاه به ۲۰۰ درصد رسیده بود. در این وضع یک اخلال خارجی در صادرات یا واردات یا ورود و خروج سرمایه، امواج بزرگی در اقتصاد ایجاد خواهد کرد و به علت سهم بالای تجارت خارجی در اقتصاد، توقف در تجارت کالایی یا مالی، موجب سکته در کل اقتصاد خواهد شد. این اتفاقی بود که در بحران ۱۹۹۷ ابتدا در بازارهای مالی شرق آسیا که وابسته به سرمایه‌های خراجی بودند و سپس در دیگر بخشها رخ داد. 🔸باز بودن درهای اقتصاد یک کشور به روی سایر کشورها به رغم منافعش ریسک آسیب‌پذیری را نیز بالا می‌برد. چنین کشوری با وجود استفاده از ظرفیت بازارهای بین‌المللی در معرض سطح بالایی از شوک‌های کنترل نشدنی قرار دارد. 🔹بخشی از کتاب «خاکریز اقتصادی» | «محمدجواد توکلی» | انتشارات کانون اندیشه جوان ~~~~~~ 🔻 در پیام‌رسان‌ها همراه ما باشید👇 ▪️تلگرام: t.me/Canoon_org ▫️ایتا: Eitaa.ir/Canoon_org ▪️سروش: Sapp.ir/Canoon_org ▫️بله: ble.im/join/MjE1MTIzNj