وقتی اومدم مجازی با حجم خیلی گسترده از ادمایی روبرو شدم که منم دلم میخواست مثل اونا بشم اتاقای انچنانی لباسای خوشگل تفریحای خوب و منی ک هیچ کدومو نداشتم فقط میتونستم افسرده بشم . بشینم یه گوشه اتاق ک به این فکر کنم که چقد من بدبختم که مثل اونا نیستم . یکم که فکر کردم گفتم اوکی من از نداشته هام فرصت میسازم . حالا چجوری : ما یه میز تلویزیون داشتیم ک چون قدیمی و کوچیک بود انداخته بودن تو همین اتاق همگانی ما من اونو برداشتم کردمش میز خودم همین ک تو عکس میبینید بعدم کلی رفتم گشتم ایده نقاشی دیدم رفتم مقوا خریدم رنگ کردم با چسب زدم به دیوار و دلمو به همین یه ذره خوش کردم و واقعا هم از وجودش خوشحالم از نداشته هاتون فرصت بسازید از کوچیک ترین چیزا هم نگذرید.