🔶 ماهیت فلسفی مسکن 🔸 از لحاظ فلسفی در ماهیت مسکن، جوهره‌ای به نام سَکَن وجود دارد و در مصداق به شکل‌های مختلفی جلوه می‌کند و انجام سبک زندگی اسلامی را برای کاربر آسان می‌نماید. 🔸 هر خللی از جانب ساختمان که مشقتی در رسیدن به سبک زندگی اسلامی را رقم بزند(همچون وسعت کم، آلودگی صوتی یا بصری، متریال یا گل‌های خشن و...)، اساساً ماهیت مسکن را خدشه‌دار کرده و نقض غرض‌های اساسی می‌تواند ماهیت آن را تغییر داده و دیگر نام مسکن را نمی‌توان بر آن ساختمان نهاد! 🔸 بیت که در قرآن چندین مرتبه ذکر شده، ماهیتی جدا از مسکن دارد و شاید بتوان معادل فارسی آن را خوابگاه نامید. 🔸 همچنین عدم توجه به روحیات انسانی و کارایی طراحی‌ها برای رفتار انسان در مجتمع‌های مسکونی و عدم توجه به چیستی و معنا و فلسفه‌ی خانه با درنظرگیری مقوله‌ی اقتصادی و سودآوری مسکن و استفاده‌ی ابزاری از آن برای تحقق منافع مادی باعث شده است که معیارهای کیفیت مسکن و تأثیر آن بر کاربران نادیده گرفته شود. • ارتقای بنیان‌های نظری مفهوم حریم در مسکن معاصر از منظر روانشناسی محیطی، سولماز بابازاده و همکاران 🔸 مسکن در روزگار معاصر از ماهیت آرام‌بخشی، ایجاد امنیت، رشد و... دور شده است و به زندان‌هایی تبدیل شده است که خودمان ساخته‌ایم، متأسفانه مسکن از کالای مصرفی تبدیل به کالای سرمایه‌ای شده است که خود این باعث شده سازندگان صرفاً به فکر سود سرمایه خود باشند که نمود این طرز تفکر را می‌شود برج‌ها و ساختمان‌های بلند در نظر گرفت. درگذشته خانه‌های ایرانی همگام با محیط خود و با اجتناب از بلند مرتبه‌سازی محیط ایمن و خوبی را برای انسان‌ها فراهم می‌کردند. 🔺 به این صورت، بسیاری از خانه‌های امروز دنیا را نمی‌توان مسکن نامید و بیشتر مشابه خوابگاه هستند. #شهرسازی 📢 ایتا | تلگرام | بله 🆔@cultural_governance