باور عامیانه ی دامغانی زغال پشت سر مهمان ریختن درست است که دامغانی ها بسیار مهمان نواز و مهمان دوست هستند و در این شکی نیست اما گاه پیش می آید که مهمان شاهد مثالی از این بیت سعدی می شود که میهمان گرچه عزیز است ولی همچو نفس خفقان آرد اگر آید و بیرون نرود گاه میهمان به قول قدیمی ها می آید و لنگر می اندازد و کنگر می خورد و به قول امروزی ها چترش را حسابی باز می کند. دامغانی ها با چنین میهمانانی رفتاری جالب دارند. هنگام بدرقه ی میهمان خوش نشین وقتی در حال دور شدن از منزل میزبان است، میزبان چند تکه زغال پشت سر او می اندازد با این باور که این زغال باعث می شود این فرد دیگر به خانه ی آنها به میهمانی نیاید. البته این رسم هم در دامغان پابرجاست که پشت سر میهمان دوست داشتنیِ فهمیده آب می پاشند با این باور که آب و زلالی اش باعث می شود دوباره این میهمان برگردد کانال گویش دامغانی