‍ ‍ 🔸برای المپیک ما اینجا یک آشپز داریم که صدایش می‌کنیم حاجی. پیرمرد است و هشت فرزند دارد. از این سخاوتمند‌های ندار است. خانه‌اش توی یکی از روستاهای شهر جناح. هرمزگان خودش منطقه‌ی محروم است. جناح از محرومترین شهرهای استان. خودتان محاسبه کنید میزان محرومیت روستای حاجی را! روستایی که اسمش آبادی‌ست و هیچ نشانی از آبادی ندارد. فقط برق دارد که آنهم یک‌روز درمیان قطع است. آب؟ دو قطره چاه دارد که آبش تلخ و زهرمار است. جاده؟ خاکی. مدرسه؟ ندارد. نزدیکترین مدرسه تا روستا بیست‌کیلومتر است. سه روستا آن‌طرفتر.  نزدیکتربن درمانگاه هم پنجاه‌‌کیلومتر. آنهم درمانگاه فکسنی جناح! از تهی سرشار. فقر مطلق. از هر لحاظی که بگویید. من خانه‌ی حاجی رفته‌ام. خانه‌اش شصت‌هفتاد متر است با دیوارهای سیمانی که نم کشیده‌اند و آهک زده‌اند. اینهایش مهم هست و نیست. مهم‌تر دو دختر حاجی هستند. ۳۰ و ۳۲ ساله. یکی‌شان مدیر مدرسه است. همان مدرسه‌ی چندروستا آنطرفتر که دوران تحصیلش هر روز برادر او را سوار موتور می‌کرد و می‌برد آنجا و برش می‌گرداند. قشنگ نیست محصلی مدیر مدرسه‌اش شود؟ مدرکش؟ فوق لیسانس. دانشگاه؟ تربیت معلم تهران. آن‌یکی هم فوق لیسانس شیمی دارد با رتبه‌ی سه رقمی. فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران و الان دارد عسلویه کار می‌کند. کلاه از سر بر داشتن و تا زانو خم‌شدن ندارند؟ کف ندارند؟ بلند نمی‌شوید تشویقشان کنید؟ کیف نمی‌کنید بهتان بگویم دختر دوم ماشین دنده اتومات دارد و گاهی حاجی را تا بالای کوه می‌آورد؟ شما را نمی‌دانم اما ارزش دختران حاجی برای من هزاربرابر بیشتر است تا آن پسر یا دختری که توی قلب تهران با بهترین معلم‌ها و مدرسه و پول‌های هنگفت رتبه‌ی خوب کنکور آورده است. اینها را گفتم تا بگویم المپیکی‌های ایران مثل دختران حاجی هستند. دیگر الان بیشتر یا همه‌ی ما چهار تا دوست و آشنا این کشور آن کشور داریم. کاری ندارد. زنگ بزنید و بپرسید که چه کارها و هزینه‌ها می‌کنند برای نخبگانشان. در زمینه‌های ورزشی و علمی و ... ببخشید! من ایرانی‌ام. کلماتم ایرانی‌ست. نباید می‌گفتم هزینه باید می‌نوشتم سرمایه‌گذاری! المپیکی‌شدن فرزندان ایران همان قبول‌شدن دختران حاجی در بهترین دانشگاه ایران است. با تمام محدودیت‌ها و کمبودها. بعضی خبرها را دیده‌ام که چطور تحقیر کرده‌اند المپیکی‌های وطنمان را. حالا یا با خبرهای دروغ یا راست. توی تحقیر هیچ نیست جز حسادت. فارغ از هر نتیجه‌ای در المپیک باید کلاه از سر برداشت و تا زانو خم شد و بلند شد و تشویقشان کرد. دم دختران حاجی گرم دم المپیکی‌های ایرانمان گرم. #ميثم_كسائيان @Damghan_nama_ir