زندگی‌ام به شماره افتاده است و مرور خوشبختی به اشاره "روزی خواهد آمد که همه چیز به سامان شود" این کلمات کنار هم می‌توانند جامعه‌ای را به تباهی بکشانند. هیچ چیز درست نخواهد شد، مادام که تو درست نشوی. زیان بزرگ جامعه امروز، کلمات امید بخش پرتکرار، بدون ارائه برنامه برای زیستن است. دائم به فکر آن سوی نفس کشیدن و ورای بودن هستیم. "جایی هست که آرام می‌گیریم،  آنجا همه چیز خوب است، تو را آنجا خواهم دید" همه چیز نزد توست. همه چیز آنِ توست سامان می‌شود اگر تو به سامان شوی.