👈اضرار به خود و دیگران با بی‌توجهی به دستورات پزشکی حرام است... . 🔹از نظر فقهی، ثابت و مسلم است که احتمال خطر در هر موردی که وجود داشته باشد و عقلاً آن را تشخیص دهند، حتی انجام واجبات نیز لازم نمی‌شود. 🔹از آنجا که جان، ناموس و مال مسلمان محترم است و باید حفظ شود، اگر احتمالی عقلایی برای خطر ولو در حد ۴۰ تا ۵۰ درصد هم وجود داشته باشد، باید از آن اجتناب شود. 🔹 اگر به خاطر دفع یک خطر که احتمال آن بنا بر گفته پزشکان زیاد است، زیارت را محدود و حتی ممنوع کنیم، به معنای قداست‌زدایی از دین و زیارت نیست. 🔹اگر کسی عمداً مسائل بهداشتی را در بیماری‌های واگیردار رعایت نکند و سبب شود تا دیگران هم مبتلا شوند قطعاً دیه بر گردن فرد واجب است. 🔹 توسل مانع از عمل به واجب نیست؛ ائمه(علیهم‌السلام) شفا می‌دهند[بإذن الله]، در دوره حضور و غیبت، هدایت‌کننده و ولیّ ما هستند، ولی این مسئله ربطی به تعطیلی اختیار و اراده انسان ندارد؛ دفع خطر واجب و توسل هم مستحب و عالی است، ولی نمی‌تواند جلوی واجبی را بگیرد. 🔹 پیامبر(صلوات‌الله‌علیه‌وآله) که شخصیت اول عالم وجود هستند و امام علی(علیه‌السلام) و سایر ائمه(علیهم‌السلام) هم در بیماری‌هایی که بر وجود مقدسشان عارض می‌شد به طبیب مراجعه می‌کردند و البته از خداوند هم طلب شفاعت داشتند. 🎙استادمحسن فقیهی، استاد سطح عالی و خارج فقه حوزه علمیه ♦️ ♦️ ♦️ @QuranAnjoman_ESF