🚩#کارمند_عاشق #قسمت_دوازدهم با اون عینک واقعا سخت بود من اگه عینک به چشام نزنم حتی نمی تونم دستای خودمو ببینم (خدا خیرش بده هرکی عینکو اختراع کرد …..معجزه می کنه به والله ) دادگر- اگه سختته بده خودم حساب می کنم -نه می تونم دادگر- ماشین حساب نمی خوای… بیا از روی میزم بردار – نه همین طوری حساب می کنم دادگر- دباغ ؟ سرمو اروم از روی برگه بلند کردم و منتظر شدم حرفشو بزنه……. بله اقای دادگر تو اون اعدادو بدون ماشین حساب می خوای حساب کنی؟ اینطوری که تا دو روز دیگه باید منتظر بشم که برام حساب کنی – نه اقای دادگر چرا دو روز………. تا شما چایتونو بخورید منم اینا رو براتون حساب می کنم دادگر- مطمئنی دباغ – بله….خیالتون راحت وا این چرا اینطوری حرف می زنه انگار کار غیر طبیعی انجام می دم تقصیر خودشم نیستا ما ادما خودمونو به راحتی عادت دادیم …حتی وقتی توی یه مغازه می ریم برای جمع دوتا عدد رند مغازه دار از ماشین حساب استفاده می کنه پس از بقیه انتظاری دیگه ای نیست(این دیگه اخر مقایسه کردن بود دباغ جان هههه) دادگر- راستی تو که هر روز زود میومدی چرا امروز انقدر دیر کردی – دیشب دیر وقت خوابیدم دادگر- مثلا چند؟ -۵ صبح دادگر- مگه چیکار می کردی دباغ؟ کاری نمی کردم داشتم فیلم می دیدم دادگر- فیلم اونم تا ۵ صبح ؟حالا فیلمش چی بود که انقدر طولانی بود منم عین این ندید بدیدا بهش با لبخند عریض و درحالی که با انگشت اشاره عینکو بالا می کشیدم گفتم وای نمی دونید چقدر دنبال این فیلم گشتم تازه دیروز به دستم رسید هنوز داشت منو نگاه می کرد – شما هم ببینید عاشقش می شید دادگر- نگفتی اسم فیلم چیه جومونگ(وای که اصلا از این فیلم خوشم نمیادا ولی بعضی صحنه هاش خیلی باحالن تو فیلم اصلیشو می گم ) دادگر- جومونگ؟ اره دیشب تا به صبح ۲۰ قسمت از ۸۴ قسمتشو داشتم می دیدم دادگر- اینو که هر هفته می زاره خانوم دباغ دیگه گرفتنش چی بود؟ – وا اقای دادگر اون که همش سانسوره هیچیش معلوم نیست بعد دوتا دستمو گذاشتم زیر چونم با خوشی گفتم این بدون سانسوره پس نمی دونید چه صحنه هایی رو از دست دادید کلاتون بد جور پس معرکه است می خواید برای شما هم بیارم تا ببینید با تعجب…………. نه ممنون ترجیح می دم از تلویزیون ببینم شونه هامو بالا انداختم – باشه به قول خودتون هر جور راحتید ولی از دستتون می رهها دادگر- نه ممنون دباغ جان -خوب اینم از این بفرماید تموم شد دادگر- تموم شد دباغ -گفتم که تا چایتونو بخورید تمومه با بهت برگه رو از دستم گرفت و به ارقام تو برگه خیره شد دوباره به من نگاه کرد وماشین حسابو دم دستش گذاشت و چندتا عددو محاسبه کرد دادگر- دباغ باید یه چیزی رو بهت بگم -می دونم دادگر- چی رو می دونی -اینکه چی می خواید بگید؟ دادگر- خوب چی ؟ -می خواید بگید دباغ با این عینک شکستت خیلی بی ریخت شدی چشاش گرد شد دادگر- دباغ؟ -بله دادگر- من نمی خواستم اینو بگم -پس چایی می خواید باشه می رم الان براتون میارم پر رنگ یا کم رنگ دادگر- دباغ؟ -بله دادگر- می زاری خبر مرگم حرف بزنم -وای خدا نکنه اقای دادگر …….من که نگرفتمتون حرفتونو بزنید دادگر- می خواستم بگم خیلی باحالی دختر تا حالا ندیده بودم کسی بدون ماشین حساب این اعداد بزرگو حساب کنه اونم تو کمترین زمان ممکن این اولین باری بود که کسی از من تعریف می کرد حسابی قند تو دلم اب شد انقدر که مزه شیرینیش داشت دلمو می زد (این دباغ بخدا یه چیزیش میشه ) دوباره سر جام نشستم و دفتر کیوانو باز کردم دادگر- داری چیکار می کنی؟ -هیچی دارم این مسئله ها رو حل می کنم دادگر- مدرسه می ری؟ -نه دادگر- پس برای کی داری حل می کنی؟ -پسر صاحبخونه دادگر- چی؟داری تمرینای اونو حل می کنی؟ – اره؟ چیز جدیدی نیست دادگر- دباغ تو با کلمه ای به اسم نه اشنا هستی -اره دادگر- تا حالا هم ازش استفاده کردی ؟ -اره دادگر- اخرین بار کی بوده -دیروز دادگر- دیروز؟ -اره یادتون نیست می خواستید برید اتاق مژی وای نه خانوم فردوسی که من گفتم نههههههههههههههه نرید بلند زد زیر خنده دادگر- خیلی با نمکی دختر هه هه هه برای چی می خندید دادگر- هیچی هیچی انقدر خندیده بود که اشک تو چشاش جمع شده بود اینم منو مسخره می کنه مهم نیست بعد از اینکه تمام تمرینات کیوانو انجام دادم به بدنم کش و قوسی دادم هو س چایی کرده بودم بلند شدم برم از ابدارخونه برای خودم چایی بیارم – چایی می خورید براتون بیارم سرگرم کار با سیستم بود واقعا تعجب داشت تو قسمت بایگانی اون انقدر با سیستم کار کنه حیدری سال به سال نگاهی به کامپیوتر نمی نداخت تازه چندین بار گفته بود که بهتر بگم بیان اینو از اینجا ببرن و من هر بار که این حرفو می زد هزار تا صلوات نذر می کردم که کسی این سیستمو از اینجا نبره( فکر کنم تا الان یه ۲۰ هزار تایی شده باشه ) به من چه لابد این یه چیز حالیشه که داره انقدر کار می کنه ولی کاراش هیچ ربطی به هم نداره